Quiz

Zojuist keek ik naar Eén tegen Honderd.
Niet dat ik een fan ben van Tensen, RTL of de Postcodeloterij, het gaat me om de eenvoud. Jammer dat ze er een bel-prijs bij verzonnen maar daar heb ik geen last van, het wordt niet breed uitgesponnen.
Geen toestanden met ‘lollige’ ingehuurde panelleden en presentators, daar kan ik niet  tegen.
Ook niet wanneer Linda aan het roer stond, ik vind haar best een sympathieke meid maar het gedoe met die koffers en de rest vind ik vreselijk.
Daar wind ik me over op en moet me inhouden om ze niet van het scherm te jagen.
Gelukkig ben ik zelf baas over de ab.
Heel af en toe zie ik een stukje van zoiets. Noodgedwongen, bij een visite of zo.
Dan durf ik niet te eisen: tv uit of ik ga, stel dat ze de tv aan laten.
De vroegere familieshows met Ron of Linda bekeek ik ook zelden.
Het waren avondvullende kwissen met mooie prijzen en eigenaardige opdrachten, ze boeiden me niet. Te ingewikkeld en het duurde en duurde maar, intussen had ik een half boek gelezen.
Ik heb er geen hersens voor.
Ik geef het toe, ik ben een simple mind.
Daar staat tegenover dat ik gauw tevreden ben: vraag en antwoord. Meer hoeft niet.
In de politiek zou ik het ook graag zien maar die sector is nog vervelender dan alle tv-kwissen bij elkaar.
We kunnen het zien,  woensdag bij Pauw, bij het debat met Rutte en Baudet.
Ik houd uit voorzorg een boek bij de hand.
Pauw deelt geen prijzen uit. Hoop ik.
==