Over taal.

bertjens


Moe was tamelijk fel op net taalgebruik.
Dit was niets bijzonders, dat waren de meeste mensen.
Het gros van de klasgenoten werd op gelijke manier opgevoed, vloeken of schunnige taal hoorden we zelden.
Toen kwamen we in Oost-Brabant te wonen.
De taal was anders. Makkelijker. Niet minder fatsoenlijk, wel vriendelijker.
Het kostte Moe moeite er aan te wennen maar ze deed haar best.
‘Nondeju’ accepteerde ze zonder commentaar, zij het met tegenzin.
Ik genoot ervan.
Niet omdat ik graag vloekte, het was het gemak waarmee de mensen omgingen met hun taal zonder zich niet-netjes te voelen, het kwam niet eens bij ze op.
Zoiets als vrijer zijn vergeleken bij de Hollandse beknotting.
Het zal een van de verschillen zijn geweest tussen Holland en Brabant.
Taal verwoordde die verschillen.
Of ze nog steeds bestaan weet ik niet zeker, ik vermoed van wel.
==

Categorieën: taal

34 gedachten over “Over taal.”

      1. Wat grappig, ik ben van Amsterdamse katholieken huize, maar die term kende ik niet. Mijn oma was lid van de bond tegen het vloeken, dat hielp geloof ik wel, . want Amsterdams was dan ook niet netjes, eerder een beetje plat.

        Like

        Beantwoorden

  2. Dat was bij ons thuis ook zo toen we op mijn dertiende verhuisden, alleen werd er niet geaccepteerd dat wij dat plat dialect zouden overnemen. Broer was daar namelijk nogal een krak in. En wat vloeken betreft, tja dat was compleet uit den boze.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. volgens mijn tante in Loenen a/d Vecht zouden mijn handjes boven mijn graf groeien als ik vloekte. Als kind had ik er nog niet over nagedacht maar nu inmiddels wel en ik ben niet van plan me te laten begraven. Dus dat probleem is opgelost.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Ik groeide op in een katholieke omgeving. Maasr mijn leasepa was ‘niets’. Dus als die zijn handen beschadigde tijdens zijn technische klusjes wilde hij wel eens tot God jubelen op een manier die de belendende kerk deed schudden op de grondvesten. Daarmee was hij overigens geen uitzondering. Het was norm in de hoofdstad. Er kwamen soms kreten voorbij die van God tot ziekten verbasteringen maakten en je als jong mens gewoon tot je nam zonder de achtergrond of betekenis te kennen. Plat Mokums is nooit mijn ding geweest al is wel te horen dat ik niet uit het Gooi kom. Gelukkig woon ik nog in deze zelfde omgeving. Dus opvallen doet niets. Nou ja, wellicht dat ik niet zo loop te vloeken en tieren als ik thuis wel eens meemaakte…Toch nog wat gehad aan die katholieke broeders en priesters behalve hun feilloze opleiding.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Amsterdan hè, misschien had mijn moeder daarom zo’n hekel aan die stad.
      Rotterdammers kunnen er ook wat van, ergens las ik dat ze de meeste scheldwoorden hebben van alle Nederlandse plaatsen. LOL

      Like

      Beantwoorden

  8. Mijn ouders waren qua taal niet lastig. Toch zaten ze wel in de lastige hoek. Gereformeerden deden veel moeilijker dan de Roomsen die tussen ons in woonden. Het verschil was vloekmatig goed te horen, daar hoefde ik het Langedijker dorp niet voor uit. Rond 1970 kwamen we in contact met een fietsenmaker die fietsen haalde en gerepareerd terugbracht. De man kwam uit Oude Niedorp en gebruikte in elke zin ‘verdomd’. Zo van verdomd als het niet waar is, of is het verdomd? Als ie weg was lieten we een kwartier, onze met moeite opgehouden, slappe lach de vrije loop. M’n vader vond dat maar nix, maar die was duidelijk strenger in de leer.

    Like

    Beantwoorden

    1. O ja, en we spraken wel dialect, maar waren ons daar niet bewust van. (Voor mij is de eerste betekenis voor ‘klucht’ helling en daarna pas blijspel.) Mijn ouders hebben een jaar of 20 gevaren en zo hun lagereschooltaal aangevuld met woorden uit de rest van Nederland en Vlaanderen. Soms dacht ik dat iets een dialect was, maar dat kwam dan uit de Rotterdamse haven.

      Like

      Beantwoorden

    2. Toch waren we als katholieken vrij streng op dat punt. Roomsen waren vrijer in andere zaken, de biecht zal daaraan meegeholpen hebben. ☻
      Het ‘verdomd’ als stopwoord hoor je hier vaak als ‘nondeju’. Echt bij iedere zin, zelfs in de vorm van ‘die nondedjuse fiets..’

      Like

      Beantwoorden

  11. Als keurig opgevoed Brabants jongetje heb ik nog steeds een hekel aan vloeken. Behalve nondeju natuurlijk. Da’s voor ons net zo natuurlijk als houdoe. Nou ja, voor die keurig opgevoede jongetjes die niet meer geloven dan hè, want nondeju is wel godslastering.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Grappig die discussie over dialect en taal.
    Iedereen waar dan ook vandaan heeft of kent een dialect.
    Ik ben van oorsprong een echte Brabantse ( elders gestudeerd) daarna weer terug naar Brabant met een heidense echtgenoot.
    Ik heb een hele reeks boeken staan van een bekende neerlandicus die het Brabantse dialect
    wetenschappelijk vorm heeft gegeven en in beeld heeft gebracht met schitterende woorden en uitdrukkingen in het Brabants die dank zij hem te boek staan en niet verloren zijn.
    Houw doe en tot ziens!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Er zijn boeken met Brabantse legenden, verhalen en meer. Ze doen denken aan de verhalen en sprookjes uit Oost-Nederland.
      Wim Daniëls is ook een kenner (Aarle-Rixtel), laatst was hij bij Pauw.
      Als varianten op houdoe hoorden we
      Houdoe war (zeiden ouderen in kleine dorpen)
      Hou je.
      Hai je.
      Voor nu: doehoeg :-).

      Like

      Beantwoorden

    1. Blozen hoeft niet. 🙂 Als reactie gebruik ik vaak woorden die niet mochten, ook in de stukjes. Nog steeds. Lullig is er zo een.
      Verdorie, zeiden we en mijn moeder riep ‘verdange’. Waar ze dat vandaan haalde?
      Ben je belatafeld en meer verhullende woorden. De moeder van een vriendinnetje zei ‘gortvoordommejan’. Dat klonk als een echte vloek. ☻

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.