Koningsdag

Heeft iedereen al iets van oranje in huis? Vlaggetje, mandarijntje?
Nee? Ik ook niet.
Nooit aan mee gedaan behalve toen de kinderen klein waren en dan was het door de school ingegeven dus hoefde ik me er niet mee te bemoeien.
Zover als echtgenoot ging ik niet (‘bespottelijk gedoe, zielige verering, opvreters’) maar aanmoedigen deed ik het gedoe niet
Het defilé in Soestdijk zag ik ook nooit. Dat vond ik pas ècht een vertoning, mensen die daar  liepen om cadeaus of hulde te brengen. Dan had je iets meegemaakt, het leek op een bedevaart: ‘Zijn jullie al naar Soestdijk geweest?’
We hadden trouwens geen televisie.
–
Enfin, dat is geweest.
Beatrix gaf een modernere invulling aan koninginnedag, koning WA gaat er mee door. De plaatsen die dat moeten ontgelden daargelaten is het voor de rest van het land een aangename feestdag die gemeenstebesturen helemaal zelf mogen invullen. Mooi meegenomen.
Thuisblijvers kijken televisie om de dameskleding te bekijken, te analyseren en te bekritiseren. Of de meelopende familie neer te sabelen.
–
Maar ik ken er ook die kijken om oprecht te genieten van het voorbeeldige gezin met de vlotte neven, die altijd bereid zijn met het volk te praten en te selfiën. Net gewone mensen
Deze liefhebbers vergoeilijken alles, ook de kosten die een gemeente moet maken. ‘Het hof betaalt mee ,’ roepen ze dan, ‘en een president is net zo duur’.
Misschien is dat wel zo. Ik weet het niet.
In sprookjes geloven, ach, een goedaardige drug.
Dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om hun idolen af te kraken. Je neemt een kind ook zijn speelgoed niet af.
==