Bevlogen

Halverwege het tuinpad zwermden al kleine mugjes of is het muggetjes? Of vliegjes?
Dat zie je soms al in februari zodra de vorst weg is.
Ik vraag me vaak af wat ze doen behalve samenscholen. Paardansen? De polka? Nieuwtjes uitwisselen?
Is de ene plek beter dan de andere?
Het tuinpad is een strategische plaats, weten ze dat ze in de baan van een mens vliegen? Wat willen ze van je?
Dit vraag ik me niet voor niets af.
.
Lang geleden wachtte ik op de bus.
Het was een warme zomeravond en stil, zoemgeluiden voerden de boventoon.
Ik was te vroeg en leunde suffend tegen de halte.
Plots kwam het gezoem naderbij en ik stond zomaar met het hoofd in een zwerm minivliegjes. Ik schudde en zwaaide, het hielp niet.
Heen en weer lopen ook niet.
Geërgerd wandelde ik verderop. Ze zwermden mee, almaar rondom mijn hoofd.
Ze deden me niets maar het was een rotgevoel het middelpunt te zijn van zoiets.
Ik keek naar de weg of ik een bekende zag in de hoop dat een praatje ze zou verjagen.
Niemand te zien.
Te worden bevlogen, het leek een sf-film in miniatuur.
Eindelijk kwam de bus.
Daar werden ze door afgeschrikt, ik kon ongevleugeld instappen.
–
Toen ik ze vanmiddag zag bleef ik binnen.
Wie zegt me dat ze geen oergeheugen hebben en me nog herkennen of ruiken of wat dan ook?  Als dat mens dat niets van ze wilde weten?
Ik vertrouw ze voor geen cent.
==