‘Het leven is een eeuwigdurend proces.’

 

 

 

 

Een gegeven om over door te pruttelen.
De betekenis begrijp ik, de eeuwigheid niet.
– Wie wil meeleven met dat proces?
Bedenk dat je dan met je familie en achterfamilie vergaat waarna aldoor nieuwe generaties opkomen die ook vergaan. Vervelend op de duur tenzij je iedere jeugd en lentebloem weer als nieuw ervaart. Daar staan dan ook alle narigheden tegenover.
Ik pas.
Voor suffers en zwartkijkers zou het niets uitmaken, ze gaan gewoon door met suffen en zwartkijken.
Ach ja, zoveel hoofden zoveel zinnen, er is vast wel iemand voor te porren.
–
Die eeuwigheid geeft ook een nare smaak aan het hemelverhaal. Voor altijd op een wolk te moeten zitten, zingend en een ijdele god aanbiddend en niemand die je vertelt hoelang dat nog duurt, gottegot. Liever nam ik een foto mee van echtgenoot, dan zong ik voor hèm.
Hoe je het ook bekijkt, eeuwigheid is overal naatje.
–
Je zou het eeuwige leven ook kunnen vergelijken met een Perpetuum_mobile
een voorwerp waar menig uitvinder zich op stukbeet maar het nooit voor elkaar kreeg er een uit te vinden. Onbegrijpelijk dat ze zich zoveel moeite getroostten, ze zouden het na hun dood niet eens kunnen controleren.
Intussen is er de atoomklok.
Of die eeuwig loopt weet ik niet maar in ieder geval heel erg lang.
Wie weet haalt hij ooit het leven in maar dat duurt nog wel even, een eeuwigheid minstens.
==