‘Ach, je ontloopt je lot niet.’

Dat zei ik toen iemand vertelde over een onbegrijpelijk sterfgeval. Gezond geleefd, geen uitspattinden en dan ineens baf, hersnbloeding.
Verbaasd vroeg ze -Geloof je in het lot? Jìj??–
Ik legde het uit.
-Niet iets zweverigs, of iets religieus’..
Wel in DNA. Ik denk dat daarin je leven vastligt. –
Ze haalde de schouders op. – Die dokters zeggen zoveel, als jij morgen overreden wordt stelt hun voorspelling niets voor.
Daar had ze gelijk in maar dat valt buiten de dna-wetten, net als oorlog en rampen. Geloof ik.
Nog lang niet alles is bekend al zijn er nu vier-nieuwe-letters-voor-het-genetisch-alfabet
Vraag me niet wat het betekent, daar begrijp ik niets van.
–
Misschien heb ik het mis en lacht een biowetenschapper me uit, misschien de lezer ook, maar ik geloof het heel stellig. Dat een mensenleven eindig is en hoelang, vastligt in ons DNA.
Nog steeds is de leef-tijd niet helemaal bekend.
Tot het op een goede – of kwade – dag is uit te lezen.
Dat hoop ik niet mee te maken. Je zal het maar twee uren voor je sterfdatum te horen krijgen terwijl je net de frietaardappelen schilt.
–
Hoe je het ook bekijkt, de gedachten hierover verschillen niet veel van godsdienstige of zweverige opvattingen: we zijn beperkte houdbaar en alleen god/dna/natuur weet tot wanneer.
Je zou jezelf kunnen wecken en bij oma op een plank in de kelder zetten.
Dat is net zoiets als invriezen.
Vraagt je achterachetachterkleinkind later:
Moet ze in een pannetje water opkoken of ontdooien in de magnetron?
==