Een van mijn geheimen. Tot nu.

Lachen om kindermoppen.
Doorgaans ben ik niet zo mopachtig al kan ik een goede verteller wel waarderen.
Een heel, héél af en toe zit er een mooie bak tussen.
Maar geef me een kindermoppenboek in handen en ik lach me tranen. Er staan er nog steeds een paar in de boekenkast, ik kan er niet van scheiden. Ze staan stof te vangen want niemand kijkt er in behalve ikzelf met afdoen.
Ook op een paar humorstrips val ik.
Flippie Flink – Familie Doorzon – Dirkjan – Guust Flater – Freud, ze kunnen me er voor wakker maken.
Met de Doorzon maakte ik ooit een blunder. Als surprise gekocht en ingepakt voor een van de jongsten (hooguit 12) had ik per ongeluk een Goorzon gekocht. De hilariteit was groot, vooral bij de ouderen, deze pakjesavond was buitengewoon geslaagd.
=
Nog even twee mopjes uit een van de kinderbundels.
Sla ze gerust over, ik lach voor tien.
–
Dom blondje loopt langs een koe. ‘BOE,’ zegt het beest.
Zij: ‘Doe niet zo gek, ik had je allang gezien.’
–
De patient is zeer ziek, dokter durft niet te vertellen dat het bijna afloopt.
Hij raadt tenslotte modderbaden aan.
‘Helpt dat?’ vraagt de zieke.
‘Nou, dan kunt U vast aan de grond wennen.’
===