Bedverhaal

De nacht arriveerde.
Ik voelde hem aankomen, geluidloos maar merkbaar trad hij binnen. Horen deed ik hem niet want stilte is zijn bekendste eigenschap die hij, tegelijk met zijn troostend vermogen, over de mensen uitspreidt en waarmee hij ze in slaap sust.
Ditmaal weerstond mijn gepieker hem.
Zeggenschap had ik er niet over; wakkerliggend en waakdromend wachtte ik op de nieuwe dag.
Toen vertrok hij.
‘Dag, nacht’, zei ik, vooruit kijkend naar de volgende avond.
Misschien zou hij dan winnen en ik slapen.

16 gedachten over “Bedverhaal

  1. Herkenbaar…… ik val nooit snel in slaap, maar als ik eenmaal slaap slaap ik goed. Bij de tv val ik vaak in slaap, dat werkt bij mij goed en anders mijn gedachten op 1 ding richten…… een cryptogram-omschrijving die moeilijk is (en dan hopen dat ik de oplossing niet vind, anders moet ik weer een nieuwe zoeken) of zoveel mogelijk plaatsnamen met een H of zoiets…… de kunst is om dan mijn gedachten niet toch te laten afdwalen…. als dat lukt komt de slaap ook wel. Een ander zal dit misschien juist wakker houden, maar bij mij werkt het echt.

    Geliked door 1 persoon

  2. Mijn ochtendmens zijn zorgt dat de accu er na een uurtje of tien wel langzaam aan de brui aan geeft. Dat scheelt veel. Je glijdt dan gewoon langzaam weg in die slaap. Lezen lukt net aan een pagina of 1,5 en dat gaat het lichtje uit. OM rond 6u, half 7 weer volop stroom te geven….de nieuwe dag kan weer beginnen…

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.