De waarheid was dat we het allang wisten…

bertjens


..dat Sinterklaas niet bestond.
Sterker: ik kan me niet eens herinneren dàt ik ooit in hem geloofde. De keren dat we ’s morgens een mand met cadeautjes vonden lagen achter ons, we dachten er nooit meer aan.
De waarheid kon immers niet verborgen blijven.
Moe die het druk had met boodschappen op de gekste tijden. Haar afwezige blik de laatste dagen. De groten die ook al geheimzinnig deden met hun geknutsel.
De duidelijkste aanwijzing was dat we aldoor de kamer werden uitgestuurd: ‘ga maar buiten spelen.’ Dan begrepen we dat ze met de cadeautjes bezig waren.
Mijn twee jaar oudere broer en ik liepen dagenlang rond met geheimzinnige gezichten; deden alsof we nog geloofden want dat hield de spanning er in. Het werd min of meer van je verwacht omdat er nog een klein broertje rondliep.
We zongen zogenaamd angstig mee terwijl we gisten van wie die zwarte glacé was die door de deuropening met pepernoten gooide.  En genoten van  de grote zussen die flirtend ‘dank je wel Piet, lieverd’ riepen.  (Zij wisten welke buurjongen het was). Een  vertoning die erbij hoorde.
De laatste middag vóór pakjesavond was niet door te komen; dan stond in het portaaltje de grote teil of de wasketel klaar, boordevol met pakjes. Een tafelkleed erover om het geheim in stand te houden..
Moe was op de valreep met een paar laatste surprises bezig, tobbend over een zinnig vers.
We stierven bijna van nieuwsgierige zenuwen.
Wat zou er voor ons bij zijn?
En, niet onbelangrijk, zouden we TWEE chocoladeletters krijgen?

Het was elk jaar een van de mooiste en spannendste periodes.
Nooit heb ik me verdrietig of belazerd gevoeld dat Sinterklaas niet bestond.
Integendeel, ik keek met ongeduld uit naar de tijd dat ik zelf mee mocht doen met surprises, grappen en versjes.
Ik zal toch niet de enige geweest zijn?
==

33 gedachten over “De waarheid was dat we het allang wisten…”

  2. Ik was de oudste, maar Sint schreef net zoals mijn moeder en Zwarte Piet zijn krabbels konden best door mijn vader geschreven zijn.

    Dat ze dachten dat ik dat niet zou merken.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  5. Ik was er heilig van overtuigd dat de beste man echt was. Ik herinner mij niet het moment waarop het mij verteld werd…. en ik vond het jammer dat hij niet bestond….. en kon het bijna niet geloven.
    Met Edwin net zo, die was eigenlijk nog erger, die wilde ik het gaan vertellen, maar besloot hem eerst aan het twijfelen te brengen door te zeggen “Ach man, zo’n ouwe knar, dat kan toch niet?” Hij stoof overeind en ging flink tekeer…”O ja? En jij denkt dat we op school een hele dag niet hoeven te werken voor een verkleedde kerel? TUURLIJK BESTAAT HIJ!!!”
    Een paar weken later heb ik hem alles uitgelegd, hij begreep dat ik altijd die gekke dingen uithaalde en vond dat ik dat goed gedaan had, Hij begreep ook dat we deden alsof Sint echt bestond omdat dat het spannender en leuker maakt voor de kleintjes…. en hij was nu groot.
    Heel stiekem geloof ik nog steeds een beetje!!!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Wat een mooie herinneringen heb jij aan Sint en Piet.
    Zolang ik erin geloofde was ik bang van dit duo. Ze dreigden met de roede en ze spraken je streng vermanend aan. Wat was me dat een opluchting toen ik ontdekte dat ze niet echt waren. Ik vind ze nog steeds eng, ook al weet ik dat ze niet bestaan.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

    1. Niet fijn voor een kind. Een Kinderfeest nog wel!

      Zo maakten wij het niet mee, mijn moeder wilde dat niet hebben en de hoofdzuster op de LS ook niet. Zwarte Piet was niet meer die rare clown met een zwaaiende roe, vermaningen schemerden door in de versjes waarvan we wisten dat Moe ze schreef. Er werd ook niet ‘leuk’ gedaan met kleintjes bang maken.
      Ik besef dat we geluk hadden.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

    2. Gelukkig verandert deze traditie. Het tweetal is al minder streng.
      Wanneer dat andere verandert is afwachten,
      De Hoofdpiet die opstapte omdat hij het racistische element niet meer accepteerde is dit jaar Sinterklaas.

      Kindvriendelijke groet,

      Geliked door 2 people

      Beantwoorden

      1. Nou vind ik dat een ander verhaal.
        Die rare apenpieten bestaan al heel lang niet meer.
        Degene die leed onder pesterij op school was zeker terecht boos maar als volwassenen had hij beter therapeutisch hulp kunnen zoeken ipv een complete traditie p het matje te roepen.
        Ooit las ik een boek over een witte kwade geest, ergens in Afrika.Weet nier welk. Wat zou er gebeuren als de daar wonende Europeanen zo’n heisa gingen maken?

        Like

        Beantwoorden

  7. Leuk verhaal heb je geschreven. Mooie herinnering had je vroeger. Ik begin toen ik klein was. Ik had gauw door dat niet betond Sinterklaas. Kleintjes is zeker leuk. Maar als ouder word dan hebben ook gauw door. Alvast fijn weekend.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. En toch cadeautjes gekregen…. 😀
      Het begon er nee dat ik niet kon geloven dat er iemand door de schoorsteen kroop. En de kachel dan met die kleine deurtjes? En die schone pakpapiertjes? En dat paard op gladde daken? Het was net zo raar (In mijn ogen) als de tovenarij van Jesus’ ‘wonderen’.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  12. IK geloofde nog ‘heilig’ toen mijn moeder het vertelde, maar ik was dan ook de oudste.
    Onze oudste zoon zei tegen zijn broertje: Weet je, Sinterklaas bestáát niet, maar je mag het pas weten als je 10 bent”.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  13. Bij ons thuis was het in de kindertijd bepaald geen feest dat hele jaar door. Er werd keihard gewerkt en cadeautjes waren voor verjaardagen gereserveerd. Of voor Sinterklaas. Dan was er wel het een en ander, al kreeg je toch ook wel vaak sokken of zoiets. Handig, maar niet echt leuk. Maar later, ik begon het geloof al te verliezen, kwamen de dingen die ik wel wilde hebben. Een teil vol voor iedereen, en altijd was mijn leasepa net even sigaretten halen als die teil met veel gebons achter de deur was neergezet….Later, de jongere generaties waren aan de beurt ging het toch heel anders. Er werd uitgepakt. Met veel ingepakte presentjes. Soms met gedichten, maar meestal met lekkernijen en een hoop gelach. Toen we als volwassenen nog wat deden aan de Sint, intussen is de Kerst toch meer het feest van de gezelligheid geworden, NIEMAND geloof nog in de Sint en zijn zwart gekleurde assistent, en hebben we het even gezellig. Nog een stap verder en ik krijg weer sokken. 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Mijn oma breidde bedsokken.
    Zo’n paar sokken zal mijn Sinterklaas goed maken.

    Die Heidense boom in het huis zegt mij niets. Daarvoor heb ik te vaak in de kou en regen Kerstbomen staan re verkopen.

    Warme en huiselijke groet,

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.