Novembergedachten

Vandaag haalde ik een paar bewaarde kalenders tevoorschijn.
Er staat meer in gekrast dan gedrukt.
Achter veel namen prijken kruisjes en hoewel ik niet dagelijks stilsta bij de dood van ieder (schoon-)familielid, het treft me deze dagen toch. Kerkelijke gewoontes blijven je aankleven.
Zelf heb ik nog een aantal broers en zussen, ze wonen te ver of zijn slecht ter been. Van schoonfamilie leeft nog 1 zus.
Zoetjesaan ga je enig kind worden, wees was je al.
Dat krijg je als je de jongste bent.
Mijn vader en moeder waren ook de (bijna) jongsten, er zijn geen ooms en tante meer over.
Zolang het hele gezin nog leefde en er contact was dacht je niet aan de toekomst, niet in deze vorm. Je voorzag hoogstens een paar oudjes die gezellig samen theedronken of een borreltje namen.
We maakten daar grappen over.
Langzamerhand veranderden die grappen, bij iedere uitvaart werden ze zwarter, macaber.
Je treft een nicht of neef die hetzelfde meemaakt. Het zal in veel families zo gaan.
Die dingen.

Deze keer leg ik de kalenders bij het oud papier.
Ik ga voor nieuwe, zonder kruisjes.

Categorieën: dood

25 gedachten over “Novembergedachten

  1. Hier ook zo, ik ben de jongste…… mijn moeder de 6de van 7 kinderen….. alle ooms en tantes zijn overleden. Mijn vader was enig kind, dus aan die kant niks. Ouders en oudste broer leven niet meer….. ander broer gelukkig nog wel. Een aantal neven en nichten zijn er niet meer……. het dunt allemaal flink uit. Gelukkig hebben we met de meeste neven en nichten wel regelmatig contact, soms een reünie of een etentje…… er zijn er nog genoeg over om een reünie te kunnen houden.

    Geliked door 1 persoon

      1. Ik dacht wij ooit met z’n 25-en waren en dan de “aanhang” nog…… je krijgt ze nooit allemaal bij elkaar en bovendien was er 1 al overleden toen we met de reünie begonnen en mijn man was er natuurlijk ook niet meer, dus die heeft veel neven en nichten niet eens gekend. Een vaste groep is er elke keer bij en het is opvallend dat er onderling meer contact is sinds die eerste reünie (ik denk een jaar of 10 geleden)….. toen hadden sommige mensen elkaar meer dan 40 jaar niet gezien. De oudste op dit moment is net 88 geworden (van de “kouwe kant” 😀 ) en was net voor zijn verjaardag bij het laatste etentje…… gebracht door zoon en schoondochter die ook mee-aten…. heel gezellig. Deze man is nog zeer kwiek, werkt graag in zijn moestuin, stapt op zijn e-bike om een paar plaatsen verderop bepaalde boodschappen te halen die daar beter en goedkoper zijn en is nog heel enthousiast. Heerlijk! Elke keer brengt een ander kind hem als er hier wat is (hij heeft er 5 en er is er altijd wel eentje die dat doet, heerlijk gezin!! Er zijn er nog maar 14 over en van de aanhang iets meer….. maar wel flink uitgedund dus. Maar inderdaad, als je de jongste bent dan krijg je dat. .

        Geliked door 1 persoon

  2. Ik heb dat met mijn (oud) adres- en telefoonboekje… daarin staan er al veel die er niet meer zijn… Mijn ooms en tantes… de meesten zijn overleden. Ik heb nog drie tantes in leven, maar die zijn alle drie hoogbejaard en ernstig lijdend. De generaties schuiven snel, gaan te snel voorbij. Niet teveel aan denken, leven in het nu en het leven genieten. We kunnen er verder toch niks aan doen.

    Geliked door 1 persoon

  3. Ik was al enig kind dus veel verlies in mijn directe omgeving heb ik niet. Mijn moeder is ook einig kind en mijn vader kwam uit een gezin van zeven. Daar schiet niet veel meer van over. De tijd staat ook voor de mens niet stil.

    Geliked door 1 persoon

  4. Als je jong bent lijkt iedereen onsterfelijk. Jij zelf het meest. Middelbaar maakt voor het eerst kwetsbaar. De familie sterft uit. Nu behoren wij tot de generatie die ‘aan de beurt’ is. Slechts generaties onder je en ook vriendenkring kent dit euvel. We worden ouder pappa. En dat is op zich heerlijk, maar als oud ook eenzaam wordt is het even minder…

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.