Sokken

Door Mindf*ck kwam een herinnering boven over iets wat ik nog steeds niet begrijp.

Het was een onbenulligheidje. (sorry hoor, vroegere huisvrouwen hadden weinig interessante zaken te melden).

Het gaat over het ophangen van de was. Daar zaten heel veel sokken bij.
Ik hing ze per paar aan de waslijn, keurig bij elkaar passend.

Eenmaal greep ik in het wilde weg in de sokkenberg om ze NIET bij elkaar te laten passen, uit balorigheid, en wat denk je? Liepen ze gesorteerd in mijn handen. Echt waar
Opnieuw probeerde ik het, nu met de ogen dicht en weer gebeurde hetzelfde, sok na bijpassende sok. Nogmaals deed ik een poging en woelde alle natte sokken door elkaar. Je raadt het al.
–

Ik legde het voor aan een zus. ‘Lees liever een boek,’ zei ze.

Aan een broer. Hij tikte op zijn voorhoofd.

Mijn moeder. Ze geloofde me niet. Je was altijd al een fantast, zei ze..

En toch was het waar.

–

Waren we als huisvrouw zo geconditioneerd dat we bijna blind de juiste handelingen maakten? Dat besef maakte me treurig maar dat is een ander verhaal.
Het gaat me om het sokkenraadsel dat nooit is opgelost.
Ik dacht aan Victor Mid. Hij goochelt psychologisch of goochelt met psychologie, weet ik veel.
Als ik hem tref, ooit, ergens, zal ik hem het sokkenraadsel voorleggen.
Tenzij een van de lezers het antwoord weet.
–