Ik zocht Mars..

…en alles wat we zagen was een vage roodachtige vlek die van alles kon zijn.
Het was pas te zien na een bewerking.
Het valt zo tegen, die dingen.
Eerst hoop je een bloedmaan te zien waarbij je denkt aan een ruimteabattoir, kruipt hij gauw achter een paar wolken om de slachtpartij te versluieren.
Dan de rode planeet Mars.
Pfff, het mocht wat, voor hetzelfde geld was het een verwaaide pluis van Petrus’ hemd.
–
De kwestie is dat de doorsnee mens geen telescoop heeft, hoogstens een telelens en zelfs dat niet altijd.
De kwestie is ook dat de verwachtingen te hoog gespannen zijn door een paar ronkende, bijna likkebaardende aankondigingen.
HEDENAVOND RODE PLANEET! BLOEDMAAN! KOMT DAT ZIEN.
Maansverduisteringen zijn vaker voorbij gekomen, ik heb er maar 1, zegge één, kunnen zien, zo lang geleden dat ik me achteraf afvraag of we een biertje teveel op hadden.
Op de duur geloof je er niet meer in.
Daar moeten we niet te makkelijk over denken.
Denk je eens in. Op een dag gaat de zon ten onder, voorgoed. Krijg je dit:
NOG TWEE WEKEN VOOR TOTALE ECLIPS. ZET UW STATIEF KLAAR.  KOOP VOLDOENDE KAARSEN EN WARME KLEDING.
Wie gelooft daar nog in voor het te laat is?
—