Die probeerde ik in te halen en wat denk je?
Werd ik wakker met ijsbloemen op het raam en bijna bevroren voeten.
Was ik hem gepasseerd.
Dat geloof je toch niet?
In paniek belde ik het KNMI waar ze me uitlachten. ‘Mevrouw, U droomt. Trek warme sokken aan en slaap lekker door.’
‘Neenee, het is de tijd. Die heb ik ingehaald, wie weet hoeveel ik nu voor lig, misschien ga ik straks dood of zo.’
Ze hingen op.
Tja, logisch denken was de enige optie die ik kon bedenken.
Langzaam als een luiaard bewoog ik me de rest van de dag, at traag een lunch (oude slak met druppelsaus) en kookte slow food.
Hap-je na hap-je na hap-je…
En eindelijk, de middag was al bijna om, werd het warmer, de zon draaide naar westzuidwest. Hij scheen en verwarmde mijn koude voeten. De tijd versnelde.
De vorst verdween.
Hij zwaaide nog.
–
Heb je eindeljk jouw Koning gevonden.
Laat je hem Zo maar gaan …
LikeLiked by 1 persoon
Hij was te oud. ☻
LikeLiked by 1 persoon
En te koud in bed. Dat zei je zelf hé!
LikeLiked by 1 persoon
Ook dat. 😀
LikeLiked by 1 persoon
Toch wel een beetje enge droom, niet? Maar wel mooi geschreven en knap verzonnen, Bertie!
LikeLiked by 1 persoon
Echt gebeurd hoor! ☻
LikeLike
Maar de boerenkool was vast lekker
LikeLiked by 1 persoon
Viel tegen, was nog niet volgroeid.
LikeLiked by 1 persoon
Dan is de tijd wel snel gegaan, de zomer en herfst overgeslagen.
Geen wonder dat het koud is onder ze zomer dekbed.
Gelukkig sta je weer met beide benen in de zon, doet het KNMI je niet na. Hans
LikeLiked by 1 persoon
Daar hebben ze geen fantasie. ☻
LikeLike
Zo mooi geschreven Bertie.
LikeLiked by 1 persoon
Dank jewel!
LikeLiked by 1 persoon
Hopelijk voor jou is het snel weer lente.
LikeLiked by 1 persoon
Het kwam helemaal goed. 🙂
LikeLiked by 1 persoon