‘Mister Sandman’ en Moe’s geduld.

bertjens
Dit liedje hoorde ik als kind.
Zo klein als ik was voelde ik me beledigd door de Nederlandse tekst:
‘…geef mij een droom met diepblauwe ogen,
twee donkerbruine hebben mij bedrogen..’
Ik had de donkerbruine, een broer wees me daar op. Natuurlijk.
Veel later begreep ik dat ik me hiermee had laten kennen als ’n beetje kleinzielig maar, troostte ik mezelf, ik wàs toen immers een klein zieltje?
–
Dat probeerde ik uit te leggen maar werd niet serieus genomen, alleen mijn moeder had voldoende geduld. Die arme moe, ze heeft heel wat gekwebbel moeten aanhoren en ze deed het ook nog. Sokken stoppend en breiend knikte ze en gaf antwoord. Ik neem aan dat het zo in de meeste grote gezinnen ging, de vaders hadden andere plichten.
Daar sta je als kind niet bij stil omdat je het gewoon vindt.
Achteraf vroegen we: werd U niet knettergek van ons? (we zeiden toen U tegen de ouders).
Ze lachte maar wat.
En luisterde nog maar eens.
–
Voor wie het liedje wil horen, klik op de  link
Het is in het Engels, de Nederlandse versie kon ik niet vinden.
–

26 gedachten over “‘Mister Sandman’ en Moe’s geduld.”

  2. Wat een mooi verhaal. Zo herkenbaar. Zo ging dat bij ons ook… een relaxte moe. Een grote zegen – toch beter dan de gestresste moeders van tegenwoordig die in paniek zoeken naar etiketjes om op het kind te plakken omdat ze niet weten hoe ermee om te gaan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Ik ken het liedje, maar ook in het Engels. Ik heb mij nooit vereenzelvigd met liedjes. Mijn nicht wel, die had prachtig blond haar en toen dat liedje er kwam van: meisjes met rode haren, heeft ze die mooie blonde haren rood laten verven.

    😂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dat deed ik later ook niet maar als klein kind werd ik geplaagd door een broer. Ik vond het gemeen maar ja, zo denk je dan.
      Wat jouw nicht is jammer, ik denk dat er wel meer mensen beïnvloed werden door de showwereld.

      Geliked door 2 people

      Beantwoorden

  6. Toch was ze zo. Ik denk dat ze ons op deze manier zoet hield, door ja of nee te zeggen en te knikken. Want, en dat was de keerzijde ervan: we mochten geen ruzie maken en niet schreeuwen. Daar kon ze niet tegen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Mijn ouders werkten alllebei indertijd. Zij leefden vaak alsof ze geen gezin waren. Drukdrukdruk en broerlief (vijf jaar ouder) en ik moesten ons maar vermaken. Dat gaf best wel eens ruzies en dan sneuvelde er wel eens wat. Werd men als ouder niet blijer van. Maar gelukkig was het allemaal snel vergeten als ze weer aan de slag waren. Overigens hadden wij allebei blauwe ogen. Of bruine meteen goed zijn voor overspel en verraad? Geen idee…..Maar ja vrijheid van de tekstdichter…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.