‘Opzijopzijopzij…’
Dit wordt niet hardop gezegd maar de boodschap komt over: zij heeft haast.
Zodra ze de supermarktdeur binnenvalt vliegen aanwezige klanten naar de zijpaden.
Sommige nemen geen risico en sluiten zich aan bij de manager die zich verschanst achter de breedste van de vakkenvullers.
Men kent haar.
In haar huis gaat het op eendere wijze.
Als een wervelstorm sleurt ze de gezinsleden uit bed, drukt hen het ontbijt door de keel en duwt ze de deur uit.
Opruimende werpt ze af en toe een hap brood naar binnen en voert kat, cavia, parkiet en hond.
Ziezo, denkt ze na het volgooien van de vaatwasser, dat is gebeurd. Wat moet er nog meer gebeuren; stofzuigen, dat is wel nodig of neem ik eerst de ramen? En dat boek moet ook nog uit, als ik het op de aanrecht leg kan ik tegelijkertijd lezen en de aardappelen schillen.
Het lukt. Het kost wat pleisters maar het gaat heel goed; weet je wat, denkt ze, ik snij meteen de andijvie. Het grote mes zoeken, de plank, de krop er op. Onderwijl leest ze met één oog verder.
Oei, au… trillend reikt ze naar de handdoek om nieuw bloed te stelpen. Verdorie, was daar bijna het boek bevlekt, het is nog wel van de bibliotheek.
Voorzichtig kijkt ze onder de handdoek. En schrikt van de jaap in haar linkerduim, nog net niet tot het bot.
Vlug onder koud water, tjess, pijnlijk.
Met veel gehannes maakt ze een noodverband van zakdoeken en pleisters.
Hè, ze is er misselijk van, draaierig hangt ze voorover. De kat kijkt stoicijns naar haar, de hond jankt meelevend maar niet verbaasd.
Haar verstand krijgt de overhand. Eindelijk.
Ze kruipt op de bank en rust, al lezende, tot het kloppen in de duim afneemt.
Dan gaat ze rechtop zitten, gaapt en rekt, controleert het noodverband en ijlt naar de stofzuiger, pakt onderweg de plumeau, neemt de rinkelende telefoon op……
–
Dit stukje is ongeveer acht jaar oud, door een haastklusje vanmorgen dacht ik eraan terug. Het was niet eens zo erg overdreven.
–
–
Dit stukje is ongeveer acht jaar oud, door een haastklusje vanmorgen dacht ik eraan terug. Het was niet eens zo erg overdreven.
–
Dit is echt top! 😀
En wat die vrouw doet is topsport.
Voor velen met nog veel energie zeker herkenbaar. Voor mij minder. Vaak heb ik startproblemen en van veel gehaast word ik zo moe.
LikeGeliked door 1 persoon
Het was natuurlijk niet helemaal echt, alleen bij vlagen.
En eigen karakter speelt ook altijd mee.
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, het is duidelijk….ik heb NIET model gestaan voor deze huisvrouw.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is er intussen af bij mij maar toen… nog veel drukte thuis, veel aanloop, alles bij willen houden incl. boeken, puzzelen en schrijfclubjes. Ik liep mezelf voorbij, ☻
LikeLike
Ode aan de huisvrouw heerlijk stukje
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, het waren de bijkomende dingen die er een boeltje van maakten. Het huishiuden alleen viel best mee.
LikeLike
Ik blijf ver weg van drukke dames. Voor je het weet stoppen ze je een Swiffer in je hand. En zeg dan maar eens dat je pijn hebt aan je goesting …
LikeGeliked door 1 persoon
Zou ik nooit gedaan hebben hoor, veel te blij als ik was met bezoek. Koffieleuten… ☺
LikeGeliked door 1 persoon
Voor een taske koffie ben ik wel te vinden.
Maar mijn ex-schoonzus die deed het wel. Die kon heel goed commanderen.
😱
LikeGeliked door 1 persoon
Akelig is dat hè, wij kenden ook zo iemand, stond bijna met de vaatdoek naast je want je zou eens een druppeltje knoeien. 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag er op tegen om er langs te gaan.
🤐
LikeGeliked door 1 persoon
Fijne ochtendlectuur hier. Ik vrees dat ik er ooit op geleken heb maar nu al enkele jaren niet meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ochtendlectuur, daar begon ik de dag mee: krant.
Maar verder waren er veel afleidende zaken waardoor het eigenlijke huishouden vliegensvlug gedaan werd..
LikeLike
😄
LikeLike
Zo kan het weleens gaan. Toen wij onze poes nog hadden hoorde ik vanuit mijn keuken een hevig miauwen dat uit de openstaande schuur afkomstig was. Ik rende naar de schuur en zag Mimi bungelen aan haar halsbandje aan een bundel bamboestokken die bovenop een zoldertje lagen. Op onverklaarbare wijze zat ze vast. Ze raakte zo in paniek dat ze begon te slaan met haar poten. Ik pakte haar zo goed als mogelijk op en trok haar met bamboestokken en al van het zoldertje af. Ze sloeg met haar pootje naar achteren en kreeg ik een van haar nagels in mijn linker wijsvinger die hevig begon te bloeden. Ik liet haar vallen en ze rende als een bezetene het huis naar binnen. Ik kon niet voorkomen dat er een spoor bloed van mijzelf over mijn tuinpad en over mijn keuken liep. Ook in mijn keukenlade omdat ik pleisters moest pakken die daar lagen. Het doosje moest nog open worden gemaakt en kon ik daardoor onmogelijk het bloed stelpen. Alles zat onder in de lade. Eén ravage dus. Eindelijk zat er een pleister om mijn vinger en moest ik al het bloed nog opruimen. Het diner waar ik even daarvoor mee bezig was stond even op een laag pitje. Hoe druk kun je het hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ziet het voor me, arme Mimi en arme gemma. ☺
Zoiets komt altijd op een ongelegen moment, lijkt wel.
LikeLike
je zult maar huisvrouw zijn..
leuk beschreven..
als jet het eens te druk hebt, moet je dit maar eens herlezen
groeten
LikeGeliked door 1 persoon
Dat heb ik niet meer, bovendien liggen de huishoudeisen veel lager. Blij toe,☺
LikeLike