Verhaaltje voor het slapen gaan

De verjaardag naderde. Liet was druk met voorbereidingen voor wilde plannen. Ze zou de party gebruiken om Luup aan de haak te slaan.
Ze was verliefd; ze wilde hem.
Hij merkte haar nooit op, leek dromerig en verlegen. En altijd vertrok hij als een van de eersten op feestjes maar, besloot ze, vanavond zou ze hem vasthouden.

Uitgekiende hapjes en dranken brachten de stemming erin.  Luup bleef bedeesd terwijl ze zelf tintelde van spanning. Ze raakte hem telkens aan, vulde zijn glas en bord het eerst.
Hij reageerde niet. Hij lette alleen op de klok.
Goeie god, dacht ze, wanneer komt hij tot leven?
Uit wanhoop  nam ze grote slokken uit een whiskeyfles. Jij ook? bood ze aan.
Misschien werkte het gunstig op zijn libido.
‘Liet’, zei hij na een een paar teugen, ‘ik wil zo graag met je praten..’
‘Jaaaaa?’ koerde ze, ‘Vertel …’
‘Eh, ik vind je mooi, en zo, maarre..’
Tranen van ontroering en alcohol kwamen in haar ogen.
‘Wat heerlijk Luup, kom mee, laten we naar boven gaan voor de details’.
‘Wacht nou even, er is iets…’ Hij keek haar aan, ongermakkelijk.
‘Kom op Luup, de gasten vermaken zich wel’.
‘Je weet niet… luister dan. Het is laat en ik moet echt weg.’
‘Ik weet genoeg schat’. Resoluut trok ze hem mee de trap op en duwde hem naar haar bed.
‘Maak het je gemakkelijk. Twee minuten.’
Gelaten liet hij zich achterover vallen.
In de badkamer vroeg ze zich af wat hij had willen zeggen.
Ze zou het hem vragen. Morgenochtend. Nu was het feest, háár feest.
Haastig ging ze naar de slaapkamer en zag dat hij al diep onder de dekens lag.
Hij trok ’n beetje met zijn benen.
Ze glimlachte; liefdesdronken natuurlijk, net als zijzelf.
Ze dook onder de dekens en kroelde tegen zijn warme lijf.
‘Wat ben je heerlijk ruig’, mompelde ze tegen zijn harige borst.
Hij vloekte, gromde, en gooide de dekens van zich af.
Zijn ogen gloeiden groenig, klauwige nagels blonken en grote tanden blikkerden. Hij grauwde.
‘Had me laten uitspreken stom mens, nu is het te laat’ en hij  huilde als de weerwolf die hij was.
–
© Bertie