De wereld kromp, werd klein en kleiner tot alleen ik leek te bestaan.
Eenzaam stond ik daar in het vage licht van een versluierde zon. Fiets aan de hand, niet wetend welke kant ik op moest. Door rond te kijken was ik uit balans, alle richtingen zagen er eender uit, zelfs boven en beneden konden verkeerd zijn.
Wat te doen.
Ik voelde met mijn handen of er iets te leunen viel, een boom, muur, wat dan ook. Niets. Op de tast zette ik de fiets op de standaard en liet me voorzichtig zakken op verdwenen grond.
Dan nam ik de tas van het stuur. Maar…wat.. zelfs die zag ik niet meer, in het wilde weg graaiend vond ik hem, zocht naar het mobieltje, toetste 112. Er gebeurde niets.
Mijn hand verdween, ik pakte hem met de andere die ik ook niet meer zag. Alles weg, de wereld, telefoon, ikzelf.
Gespannen zweefde ik in het niets, wachtend op licht? Godot? Hulp?
Het duurde lang.
Veel later, ik was al bijna voorgoed opgelost, werd het helder, nevelen verdunden, contouren werden zichtbaar.
Ik stond op en zag de omgeving verschijnen.
Opgelucht herkende ik mijn achterdeur en keukenraam.
Ik stond op de stoep.
–
😁
LikeLike
Niet te geloven hè.😆
LikeLike
Wat een enge droom… maar toch heerlijk om te lezen.
LikeLiked by 1 persoon
Vanmorgen, op het achterplaatsje. 😆
LikeLiked by 1 persoon
Hahaha, volgens mij heb jij iets met mist…. je maakt er in elk geval prachtige verhalen over!
LikeLiked by 1 persoon
Je maakt er van alles in mee.😊
LikeLike
Nou, dikke mist kan behoorlijk eng zijn!
LikeLike
Zelfs op je eigen stoep.😉
LikeLike
Meeslepend!
LikeLiked by 1 persoon
Merci.
LikeLiked by 1 persoon
Gelukkig heb je jezelf terug gevonden.
LikeLiked by 1 persoon
Ja, net op tijd. 😉
LikeLike
Goed dat je met de fiets was en niet in de file stond.
LikeLiked by 1 persoon
File in het achtertuintje, hahahaha… 🙂
LikeLike
Geweldige beschrijving! Zo mistig heb ik het nog nooit gehad…behalve in mijn hoofd 😉
LikeLiked by 1 persoon
Dan was je ver weg ☻
LikeLiked by 1 persoon
Misschien wel in…..de achtertuin 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Jij ook al?? ☻
LikeLike
Mistig? Ik kan je daar wel een paar verhaaltjes extra over vertellen. Wel eens gereden bij 5 meter zicht? Of gevlogen bij zicht nul? Ik wel, en dat is meer dan beangstigend soms… Maar als altijd maakte jij er weer een soort spannend sprookje van….
LikeLiked by 1 persoon
Dapper hoor, en levensgevaarlijk. Autorijden bij mist vond ik vreselijk en deed het zo min mogelijk, erger nog dan een gladde weg.
Maak jij er een waargebeurd, spannend verhaal over.☺
LikeLike
Heel leuk geschreven, maar een enge ervaring als je er middenin zit 😉 Blij dat je goed terecht gekomen bent.
LikeLiked by 1 persoon
Op eigen erf kan je niet veel overkomen. ☺
LikeLike
Oei oei joeijoei hè dat was spannend. Gelukkig is het net goed afgelopen. Bertie toch…
LikeLiked by 1 persoon
Zeg dat wel, dit soort vreselijkheden kunnen een mens slopen. ☺
LikeLike
En toen je wakker werd was de mist helemaal weg.
LikeLiked by 1 persoon
Nee, toen hij wegtrok 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Mooi verwoord.
LikeLiked by 1 persoon
Merci.
LikeLike