Iemand pakt de kolenkit en een stapel houtjes.
Er wordt gestookt bij het leven.
Maar het blijft koud, in slaapkamers is het Siberisch met ijzige temperaturen. Sloffen en pyjama’s worden voorverwarmd op de kachelpijp
‘Ach wat, zegt vader, wij hadden vroeger sneeuw op de bedden en sliepen gewoon door.’
Gemok.
– boven komt ook sneeuw naar binnen – dekens waaien zowat weg – ’s morgens ijspegels aan de voeten – we vriezen nog dood –
Moeder bemiddelt.
‘Er ligt genoeg hout, er zijn kolen zat. We kunnen best wat harder stoken en de trapdeur openzetten. Dat scheelt.’
–
’s Avonds kleumt de kring rondom de kachel die bijna op springen staat. Gezichten kleuren rood, ruggen rillen.
Iemand staat op en doet de trapdeur dicht. ‘Het trekt zo.’ Er wordt geknikt.
Vader zegt niets, hij dut langzaam in.
Moeder breit. Ze luistert naar geginnegap over ijstenen en sneeuwgraven en lacht om de stille huiver, ze sust de jongste.
Allen gapen maar gaan niet naar bed.
Stel dat ze in de slaap bevriezen.
–
BERTJENS 
Beddekruiken en oude strijkijzers in een handdoek gerold.
Afwassen in een teil omdat het in de keuken te koud was.
😉
LikeGeliked door 1 persoon
Kruiken hadden we ook maar de meeste warmte kwam van de zus die naast me sliep. Als jongste krulde ik altijd tegen die grote meiden aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo herinner ik mij het ook.
Je hebt het schitterend geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel..
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wàs de grote zus.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat vermoedde ik al. Had je het daardoor minder koud?
LikeLike
Integendeel! Ik kreeg geen plaats in bed: poppen en beren moesten mee en het deken moest rond haar gedraaid zitten anders kroop de kou er onder. Avonden heb ik staan rillen om in dat bed te geraken!
😀
LikeLike
Een verhaal uit mijn jeugd, zie me zo weer in de woonkamer zitten.
Pa een kitje kolen halen voor de nacht.
Kruik mee naar bed en de volgende dag wakker worden met ijs op de deken van de uitgeademde adem. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mij het meeste bijstaat is die laatste zin.De groten maakten ons bang maar griezelden zelf ook al wilden ze dat niet weten. ☻
LikeLike
Een verhaal dat me doet rillen van de kou.
LikeGeliked door 1 persoon
Je moet ook een trui aantrekken voor je dit leest.😆
LikeGeliked door 1 persoon
En dan de geluiden als ik warm tegen mijn grote zus aan lag. Het rammelen van de kettingen van de koeien in de stal, het knagen van de muisjes en het kraken van het dak.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat moet een fijne herinnering zijn, je beschrijving alleen al..
Op een boerderij heb je het vast niet koud gehad.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan me maar één moment herinneren. Lang geleden. Intense kou. Je kan het binnenkort lezen. Hi Hi 😊 een cliffhanger. Fijne dag 🙏
LikeGeliked door 1 persoon
We wachten af ☺
LikeLike
@ms
Dat is erg. Normaal gesproken moest je delen, ook in warmte.
LikeLike
O ja, ik zou het zowat vergeten zijn. Wat was dat verschrikkelijk koud. Mijn zus en ik lagen ook tegen elkaar aan, maar het hielp niet veel. We waren allebei kouwelijke, magere grietjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Ocharme, elkaar koud houden.
Mager waren wij vroeger ook (wie niet?) maar een zus die veel groter was, dat hielp wel.
LikeLike
En een warme douche was er ook niet bij!
LikeGeliked door 1 persoon
Nee. Gelukkig was er een badhuis. Ideaal voor de wat grotere kinderen.
LikeLike
Zelfs dat hadden wij niet
LikeGeliked door 1 persoon
Kleintjes in de teil,een voor een in hetzelfde badwater. De groteren met een emmer warm water en mieterig handdoekje naar boven…. ☺
LikeLike
De teil… heerlijk. Vullen met water uit de fluitketel, dus het duurde even voor hij vol was. Ik mocht voor de kachel in de teil. Wel gek dat de Sint dezelfde teil gebruikte om cadeautjes in te doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Die tijd is voorbij hoewel ik nog in een koude kamer wakker werd en mn deken kraakte. Ik slaap nog onder een dun dekbed ben warm genoeg
LikeGeliked door 1 persoon
Lekker fris, een verwarmde slaapkamer vind ik ook niet goed.
LikeLike
De Kerstsfeer komt er al in, zonder het te noemen 😉 Mooi geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
Nee toch…. ik ga echt niet vertellen over schattige kindersmoeltjes die engelachtig naar de kribbe staren. Wat denk je wel van me?☻
LikeGeliked door 1 persoon
Die sardonisch grijnzend staren naar een brandende kribbe in de houtkachel….
LikeGeliked door 1 persoon
😆😆
Goed idee.
LikeGeliked door 1 persoon
Door jouw verhaal lijkt het alsof ik mijn jeugd weer hebt ontdekt.
LikeGeliked door 1 persoon
Sommige dingen vergeet je nooit. Al zou je het willen.
LikeLike
Ons huis lag boven een loods die later stalling werd. Een van de kamers was altijd goed verwarmd, de rest niet. Onze slaapkamer lag aan een gang. In de winters (en die waren nog echt koud..) bloemen op de ramen en echte kou in bed. Kruiken mochten dan mee, mar ja die dingen worden ook koud. Tocht was een standaard voorziening. De kachel in de kamer altijd uit als je uit je bed kwam. Maar als die brandde (in het weekend overdag, want beide ouders werkten dus geen noodzak door de week) was het comfortabel. De keuken leed ook onder die loods onder het huis. Want de leidingen liepen daar in de koude doorheen en dus bevroren ze steevast en moesten met een spiritusbrander gangbaar worden gemaakt. Het waren barre tijden. Wat een comfort hebben we dan tegenwoordig…
LikeLike
Dat wordt wel eens vergeten…
LikeLike