Hoe is dat, op leeftijd zijn?

Oud zijn, bevalt dat echt zo goed als enkele mensen beweren?

Hm. Tja. Wat zal ik zeggen, goeie vraag. Het ligt er aan hoe je het bekijkt.
Er zijn ontegenzeggelijk voordelen.
Tranentrekkende spiegelsessies zijn gekrompen tot vluchtige blikken, strooptochten naar die ene spijkerbroek hoef je niet meer te ondernemen, een grijze haar brengt je niet direct in paniek (man is aan je ouwe kop gewend)(trouwens, wat heeft  hij zelf?), ‘intelligent’ meepraten is geen noodzaak meer, sporten is nu gezellig bewegen, interessante flirts met leeftijdgenoten zijn verleden tijd. Het gedoe met kwijlende kerels was toch al problematisch met een echtgenoot naast je.
Maar.
Wanneer een vriendin het over een goed boek heeft, doe ik graag mijn zegje.
Shoppen zonder noodzaak gaat met plezier en spijkerbroeken dragen we bijna dagelijks.
Ginnegappen voor spiegels doen we ook.
Het wandelend bekijken van etalages biedt voldoende en aangename beweging.
Flirten houden we bescheiden, wimpergewapper laten we achterwege. Ze zijn te dun, dat is wel jammer.

Al met al bevalt oud worden heel aardig, zolang we gezond zijn. Dat moet gezegd.
Ik kan het iedereen van harte aanbevelen.

21 gedachten over “Hoe is dat, op leeftijd zijn?

  1. Mee eens! Natuurlijk kleven er ook nadelen aan het ouder worden, er piept en kraakt wat vaker iets….. conditie wordt er gewoonlijk ook niet beter op, maar ach……. sommige mensen hebben al jong heel wat kwalen, dus zolang de gezondheid nog redelijk is hebben we niet veel te klagen. Maar het ouder worden heeft zat voordelen en ik zie altijd de voordelen duidelijker dan de nadelen….. dus ik wil nog steeds ouder worden!!!!

    Geliked door 1 persoon

  2. Nou Bertie, je kaart hier wel een heikele kwestie aan, daar is het laatste woord nog niet over gezegd en ik heb daar nog steeds geen staande mening over.
    Het gaat gepaard met twijfels soms en ook met kordate besluiten van ‘ dit wel en dat niet meer ‘ .
    Misschien ben ik op de goede weg.

    Wie zal het zeggen, ik dus uiteindelijk, denk ik.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ha, Klare.
      Heikel, dat is verschillend van mens tot mens. Acceptatie speelt een rol, de gezondheid de grootste, denk ik. Je weet zelf het beste hoe de uitkomst zal zijn.
      Twijfel zag ik ook bij mijn man, het was moeilijk voor hem.

      Je begrijpt dat ik niet mag mopperen, ik klop het af, morgen kan het anders zijn.
      En ik wens jou natuurlijk ook het meest gunstige.

      Like

  3. Het hangt er natuurlijk vanaf wanneer “op leeftijd” begint. Ben ik nog maar een aankomer? Of ben ik op leeftijd? Oud ben ik zeker niet.

    Maar het is wel tof dat ik me niks meer moet aantrekken van lastige klanten, dat ik alle dagen mijn goesting kan doen of niet doen. En dat er elke maand zomaar zonder werken -zij het niet veel- geld op mijn rekening komt te staan.

    Ik denk dat er niets mis mee is met ouder worden, zolang -zoals iedereen akkoord is- we maar gezond blijven.

    Like

    1. Die vrijheid, je dagen in te vullen naar eigen zin, is me zeer lief. Het meest van alle voordelen.
      We hebben er een paar jaar van genoten: fietsen, autoritjes maken, wandelen, op weekend gaan, laat opblijven, enzovoorts. Tot man ziek werd.
      Gezond-zijn, mobiel zijn ook, is het belangrijkste. En je leeftijd accepteren.

      Like

  4. ‘Oud worden leek me wel een goed idee’, was ook mijn antwoord toen de lerares die ik niet moest in groep 7 vroeg wat ik wilde worden. Ik ben pas 32 ver van mn bed show letterlijk ook als ik er ’s morgens uit kom kraakt het allemaal.

    Geliked door 1 persoon

  5. Oud worden. Ik heb er toch een beetje dubbel gevoel over.
    Aan de ene kant het bevrijde gevoel van niet meer hoeven werken. Een rustiger leven. Het fijne huis dat we hebben gebouwd, toen al, 22 jaar geleden, levensloopbestendig.
    Aan de andere kant echter, het gevoel hebben aan de zijlijn te staan. Je mening wordt aangehoord, maar heeft geen gewicht meer. Dat was, vooral in het begin, best moeilijk voor mij. Voor mijn man minder, die had er vlugger vrede mee. Het gevoel dat je voor de jongeren niet meer mee telt.
    Dierbaren verliezen. Niet een enkeling zoals vroeger, maar regelmatig.
    Rene Gude vertelde in een van zijn laatste interviews, dat hij het gevoel had in een boot te zitten en moest roeien met zijn gezicht naar het verleden en zijn rug naar de toekomst.
    We zijn echter nog met zijn tweeën. Kunnen er samen goed over praten.
    En ‘smorgens om half tien aan de koffie zitten en bespreken wat de dag brengt, is wel heul erg lekker.
    Misschien ben ik wat te somber. Het is november hè.

    Geliked door 1 persoon

    1. Het is allemaal waar wat je schrijft. Een akelige periode, ik snap je heel goed. Fijn dat je het er samen over kunt hebben, dat scheelt veel.

      Die tijd had ik rond de zestigste met als dieptepunt een kledingverkoopster die vroeg of ‘het passen niet te vermoeiend werd’. Ik heb haar niet gewurgd.
      Het wende, voor mij in ieder geval. Door de kinderen die normaal deden, enkele buren die ongeveer dezelfde leeftijd hadden,Internet, boeken.
      Voor mijn man was het anders.

      Like

  6. Zo lang de geest nog 16 is, mag het lijf best wat ouder lijken. Er is nog zoveel om leuk te vinden, te ontdekken, mijn nieuwsgierigheid op los te laten, dat ik niet wil nadenken over de verder vorderende leeftijd. Behalve dat ik dankbaar ben dat zonder al te veel gepiep en gekraak aan te kunnen. We wandelen nog een kilometer of 15 voor de lol als het moet zonder echt moe te worden, fietsen het dubbele aantal kilometers, lopen dubbele treden tegelijk de trappen op en zijn altijd actief. Geen tijd voor dat ouder worden….Maar de spiegel vertelt dat het proces echt niet is af te remmen. Vandaar dat ik er niet graag in kijk…. Overigens niks mis met een beetje flirten hoor…houdt het hart toch nog een beetje jong…..:)

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.