Gezinsperikelen. Toen.

bertjens
Overvolle kasten.
Ken je dat? Een zakdoek pakken en meteen in dertig andere spullen grijpen?
Bij een vriendin zag ik het met haar naaikistje, voor velen een beruchte warboel. Wilde ze een naald pakken, kwam de complete inhoud mee.
Het rommellaatje in de keuken is nog steeds  bijna standaard en heeft de functie van moeders schort overgenomen. Wat daar niet in zat leek niet belangrijk.
Bij het openen van de kinderkasten riep ik uit ‘waar komt de troep vandaan’ en nog een keer als ik de gereedschappenbende in de schuur bekeek, domein van echtgenoot. Hij had meer voorraad dan menig ijzerhandel, maar dan ongesorteerd.
–
Het zal liggen aan gemakzucht: gooi maar ergens neer als het maar uit het zicht is. Zo komt het nagelschaartje in de broodtrommel terecht en verdwijnen vette  boterhambordjes onder de bank. Keurig opgeruimde huizen van collega-moeders  bekeek ik dan ook sceptisch. Ik wist.
–

Inmiddels ben ik een generatie verder. Wat ik nu nog opruim zijn zinloos bewaarde herinneringen waar de glans vanaf gaat. Je zwelgt niet blijvend in een kindertekening of dat eens zo-sexy-shirtje.
Geen rommel meer en dat plakkerige wijnglas achter de laptop?
Is van mezelf.
–

28 gedachten over “Gezinsperikelen. Toen.”

  1. Bewaren zit in ons bloed, wie weet heb je het nog eens nodig.
    Maar wijsheid, of minder bewaardrift komt met de jaren, lucht en ruimte.
    Dat wijnglas staat dat achter je nieuwe laptop? Hans

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  2. Bij mij blijft het rommel hoe ik ook opruim en opruim. Zo is iets klaar, gooit iedereen er dankbaar weer wat op en ik zelf ook wel eerlijk gezegd.

    IK kan jouw tempo van loggen niet bijbenen, Bertie, sorry. Ik heb minder tijd vanwege ruimen (hihi), etsen enzo. en iets minder zin, Ik weet dat je het begrijpt, maar toch voel ik mij dan schuldig.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Ben ik dan de enige die van structuur houd en van een opgeruimd huis?
    Het was voor mij de enige manier om en een drukke baan te hebben en het gezinsleven normaal te laten verlopen.
    Bemoei me alleen niet met de garage. En vroeger met de kamers van de jongens.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Maar ik wilde de rommel helemaal niet. De gemakzucht van de kinderen sloop er in, ze zagen natuurlijk dat ik, altijd thuis zijnde, de boel achter hun gat opruimde. Pas met het ouder worden werd het beter.
      Bij de gezinnen met meerdere kinderen zag ik hetzelfde, ook bij die van familie.

      Like

      Beantwoorden

  8. ‘Wat ik nu nog opruim zijn zinloos bewaarde herinneringen waar de glans vanaf gaat.’ Realistisch, en des te meer ruimte komt er vrij voor dingen die je in deze fase in huis wilt hebben. Als ik bij het zien van oude spullen niet vrolijk word, gaan ze de deur uit.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Shake hands.
      In de laatste paar jaar is er al veel de deur uitgegaan wat ik aanvankelijk uit nostalgie bewaarde. Ik leerde van de nalatenschap van ouders en schoonmoeder en weet nu dat het meeste van onze dingen weggegooid wordt.

      Like

      Beantwoorden

      1. Zo’n ervaring met een nalatenschap zal best ontnuchterend werken. Een oudere vriendin ruimt nu al een deel van haar spullen op, zodat haar dochter er later niet mee wordt geconfronteerd. Maar dat lijkt mij voor haarzelf net zo goed confronterend.

        Like

        Beantwoorden

        1. Waarschijnlijk wel, het ligt aan verschillende factoren. Welk van je kinderen zal zich bekommeren om welk erfstuk, bijvoorbeeld. Mijn moeders knipsels met uitspraken van toenmalige politici vond ik interessant, een zus zag meer in pa’s leesbril.
          Zelf denk ik niet zozeer aan dood en erfenis maar gooi weg wat ik kwijt wil. Soms vraag ik het: willen jullie dit later hebben, anders gaat het naar de belt.
          Daar zijn we heel nuchter in.

          Like

          Beantwoorden

          1. Op zich vind ik het al bijzonder dat jouw moeder knipsels met uitspraken bewaarde. Dat zegt vast ook veel over haarzelf.
            Voor erfstukken dragen we een verantwoordelijkheid, maar verder denk ik aan het gezegde dat je toch weinig mee kunt nemen in je graf.

            Geliked door 1 persoon

            Beantwoorden

  11. Herkenbaar. Wij houden de schone schijn hoog, maar normaal verkeren we met zijn alleen toch vaak in gewone huishoudens die allemaal lijden onder dagelijks gebruik. Zo hebben wij onze meubels overdag afgedekt i.v.m. de integrerende kitten met hoog dynamisch vermogen. Komen er mensen op visite gaan al die dekens even in de gangkast. En bidden we maar dat die verwende Prins ons even met rust laat. Of met name die meubels…

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.