Limerick

Een rups in het plaatsje Ameide
verstuikte zijn voet op de heide.
Geen nood, sprak het dier,
ik leef voor de sier
en lever U tijdig mijn zijde.
–

Paradijs in de achtertuin

‘De hof van Eden, gewoon bij je thuis. Zalig…‘ was de reactie van
matroos Beek op het vorige stukje.

Ze brengt me er bijna toe het als een echt paradijsje te beschouwen.
–
Voor de Boom van Kennis staat de druivenklimop model als het goede, de datura voor het kwaad. De tuinslang -een echte is te griezelig- wijst naar een doornappel die ik negeer, als deugdzame vrouw geniet ik ook zonder zonde en kleren heb ik toch al aan. Er zijn nog een paar buren thuis met wie ik rekening moet houden, ik denk niet dat ze me geloven als ik uitleg voor Eva te spelen.
Lustig ga ik door met druiven eten en bloemen plukken en pootjebaden in de vijver, almaar god prijzend met zoet geneurie.
Geloven in heilige onschuld.
–
Bijna, zei ik al.
Zonder Adam is er niets aan.
–

Zomermiddag

Ik slenter wat in het achtertuintje waar stilte heerst nu de helft van de buren weg is. Honden zijn uitbesteed, een genot dat op zich al vakantie te noemen is.
De wildgroei van bloemen en onkruiden door elkaar ziet er enigszins verwaarloosd uit, toch oogt het geheel niet onaantrekkelijk. Eigenzinnig.
Hier en daar scheur ik een verdord blad, bewonder een krullerige omlijsting rond de gebarsten spiegel en het hoogreikende koninginnenkruid.
De grote wortelklonten van de waterlelies zijn opdringerig en duwen de bloemen boven water waardoor die niet tot hun recht komen. Laat ze maar, over een paar maanden gaan ze er uit.
Kauwen terroriseren met veel lawaai de molenwieken. Zouden ze echt het idee hebben de baas te zijn?
Een verdwaalde vlinder fladdert weg als ik de camera richt. Moet een bangoogje zijn.
Er zoemt iets looms.
Met een kop koffie laat ik me in de luie stoel zakken, het is hier best uit te houden.
.

 

 

Bezoek aan Petrus 1

Aandachtig rondkijkend dwaal ik door de hemel. Het is er doodsaai.
Petrus tikt me op de schouder.
– Je bent te vroeg, mens.
O, zeg ik, ik wilde even checken of braaf zijn de moeite loont.
– En?
Nee. Er is hier niets te beleven, al die goedheid maakt me nerveus.
Beledigd pakt hij me op en gooit me eruit.
Opgelucht land ik op mijn bed.
Dit had ik als kind moeten weten, nooit meer braaf zijn, wat een feest.
–

Televisievoer

The great Britsh Bake Off
Koken met Van Boven
Over de kook
TopChef
Oorlog in de keuken
Smaken verschillen
MasterChef
MasterChef (herhaling)
MasterChef vervolg

Dit spotte ik gisteren in de gids. Van één dag nog maar.
Ik had niet gedacht dat deze programmamode zolang zou voortduren, maken de kijkers een hongerige indruk?
Al ben ik een liefhebber van eten, toch zijn al die kokkerellerarijtjes niet aan mij besteed hoewel ik de British Bake Off aardig vind.
Het zijn er teveel.
Ik voel me al overladen bij het bladeren. Vorige week werd ik zelfs ’n beetje misselijk toen ik de gids alleen nog maar uit de brievenbus haalde, nou vraag ik je.
Ik hoop maar dat het veilig is, dat er geen allergenen worden gebruikt waar ik gevoelig voor ben. Of teveel mosterd. Of soeppakjes. Of chocolademelk. Allemaal zaken die me narigheid brengen.
Daarom denk ik er over de redactie te verzoeken de kookprogramma’s niet te vermelden, althans niet in het nummer dat voor mij bestemd is.
Maar ik twijfel.
Wat als er een recept tussen zit met aardappelen? Gebakken/gefrituurd/gepureerd/gegratineerd? En ik zou dat missen?
Dat zou ik mezelf nooit vergeven.
–

Zonnebloem en regen

Regen was hard nodig, zie het hoog opschietend groen. Als je er langs loopt hoor je rondom de zuchten van genot. Aaaahh, slurpslurp.
Zelfs de zonnebloem heft het hoofd om alle druppels te vangen: alsjeblieft, nu even geen zon.
Het is ook mogelijk dat hij rondkijkt en zijn familie zoekt, hij is de enige die uitgekomen is. De rest houdt zich gedeisd.
De suikergoedjes, volgend jaar zal ik een parapluplant naast ze zetten.

Pfffff..

Hoe te vertellen in slechts 100 woorden dat ik eindelijk mijn uit-de-pas-lopende mailbox tot de orde heb weten te roepen en een van de webaccounts wist te doorgronden alsmede een nieuwe aan een weblog wist te koppelen zonder alle software te gronde te richten en toch mailadres, netmail en passwords, te behouden?
En de foutjes wist te omzeilen in, bijvoorbeeld,  informatiesites waar je maar één keer een verkeerde voorletter hoeft te geven om hopeloos te verdwalen in dreigende standjes als ‘U heeft een verkeerd wachtwoord/inlognaam/emailadres  ingevuld’?
Misschien lukt het. U kunt afgaan op mijn eerlijke gezicht.
Of zelf tellen.
–

Forever young

Droevige shortstory
–
Een jongetje speelde bij de vijver,  hij was vijf en vergat vaak mamma’s verbod.
Achter zijn bal aan rennend liep hij het water in.
Hij spartelde met armpjes en beentjes, het hielp hem niet.
Wegstervend gespetter alarmeerde een voorbijganger.
Politie verscheen,  ambulance en zijn huilende moeder, allen haastten zich naar het ziekenhuis.
De bal was kwijt, het jongetje  bracht het er levend af.
Maar werd nooit helemaal droog achter zijn oren.
–

SGP-idee

Trouw: vd Staaij over euthanasie

Van der Staaij zal Nederland wel eens even op de kaart zetten.
Het ontbreekt er nog maar aan dat hij de regering van moordplannen beschuldigt.
Hij heeft recht op zijn eigen overtuiging, hij mag die verdedigen (al snap ik niet waarom we geregeerd moeten worden met de bijbel in de hand)  deze publicaties -er komen er nog meer in andere landen- lijken me onverstandig.
Nederland is weliswaar een nietig landje  maar willen we nog een béétje meetellen dan moeten we niet bekend staan als een land met een dodelijke overheid.
Stel je voor, verkiezingen voor Pietje de Dood☻
–

Liefde overwint bijna alles

Net in Oost-Brabant wonend fietste ik naar school.
Een jongen haalde me in en bleef naast me rijden.
Ik voelde me zeer vereerd. Meteen al een knappe inwoner aan de haak, sjonge.
-Hoe vienut hier? vroeg hij.
Ik keek hem aan en haalde de schouders op.
Hij probeerde wat anders.
-Wan elend bij de familie D wa.
De eland van de familie D…?
Mijn ogen werden almaar groter.
Hij keek me aan met een blik van -belazer-je-grootje-.
En had er genoeg van.
-Houdoe, zei-t-ie en sloeg rechtsaf.
-Wat zeg je? vroeg ik ook nog.
–
Ach, hij was nog maar dertien of veertien, net als ik, waarschijnlijk zou hij mijn Zaans ook niet hebben begrepen.
–