Jungletje

Drie weken niet snoeien, schoffelen en wat dies meer zij. Een zegen voor de natuur, zou je denken.
In een binnentuintje ligt dat anders, daar heb je al gauw een mini-oerwoud. Tot nog toe ziet het er mooi uit maar het duurt  niet lang of de schuurdeur kan niet meer open. Geen ramp als de wasmachine en droger er niet zouden staan en de fietsen.
–
Van de andere kant lijkt het me wel wat er een attractie van te maken.
Met een imitatie-Tarzan en -Jane in de lianen, zwierend van druif naar schutting, buitelend over de waslijn en elkaar kirrend achterna zittend tussen koninginnenkruid en bamboe terwijl Cheetah met de buurhond flirt.
Krokodil in het vijvertje, kokosnotenpalmen, giraffe (dwergexemplaar i.v.m. gluren) voor de gezelligheid, krijspapegaaien, extrasterke beamers voor tropisch effect, ik zie het wel zitten.
–
Maar het onderhoud, dat houdt me tegen. De keuken houd ik liever groenvrij.
Een hark en snoeischaartje zullen waarschijnlijk niet voldoende zijn om planten en dieren te snoeien.

Oud boek

Tragikomisch verhaal dat zich afspeelt eind jaren dertig vorige eeuw. ‘De vlag halfstok’ van Ab Visser.
Bij deze↓ scène weet je niet of je moet lachen of huilen.

Afgestudeerde middelbare scholier met dichtersaspiraties ontmoet oude bekende van de ambachtsschool.
De laatste ‘zit ook in de kunst’.

Brekie en Brekie-song

–
‘k Zit op m’n bankje stil te dromen
van de Sterke Bertus-tijd
vel in gedachten grote bomen,
met één zwaai een plankentapijt.
–
Nu is het trainen op een broodje.
met een karig keukenzwaard
er is vooruitgang, een klein mootje
bleef hangen, volgens mij was’t een staart.
==
Nog een paar dagen, dan hoop ik makkelijker te typen en ga ik weer reacties beantwoorden en alle posts lezen. Ik kijk er naar uit, langzamerhand begin ik de bloggerswereld meer te missen dan ik had verwacht ondanks het leeswerk.

Dag alle lezers,

Hartelijk dank voor het medeleven en de lieve wensen, en voor het gedicht, Beekje.
Ik kon niet eerder schrijven, de eerste week was ik van de wereld door pijn en pijnstillers. Er was een breuk in rechterbovenarm, links en rechts van de kop lagen een paar stukjes bot los. Schouder, knie en onderarm waren alleen wat geschaafd. Gelukkig hoefde er niets gezet te worden en is het dragen van een sling (band) voldoende. Stel je voor dat er met deze temperaturen gips aan te pas kwam.
Met de linkerarm je dingen doen terwijl je rechts bent, dat valt tegen. Voorlopig zal ik niet veel schrijven of lezen, boek of tablet vasthouden is lastig.Kan ik mooi mijn zonden overdenken ☻
Ik wens iedereen nog meer zomerse dagen met nog meer zon, gezien de toestand in de voortuintjes denk je aan een verschroeide aarde maar dan zonder oorlogsgeweld.
Tiswat, als we niet zo zweetten zouden we zelf nog verdrogen.

Groet en tot over een paar dagen.

AU

Voorlopig geen berichten, bovenarm gebroken.
Krak-groet,
Bertjens.

Was dat domweg uit het hoofd leren echt zo verkeerd?

‘Je bent aan de heidenen overgeleverd.’
Een gezegde van mijn moeder, wie anders.  Ze zou het gezegd hebben bij de berichten over IS.
Ze kende er veel, teveel naar onze smaak, we vonden het gezeur maar voor haar was het heel gewoon om ze te onthouden. Ze had er tientallen paraat, misschien wel meer.
Haar generatie (ze was van 1918) leerde allerlei dingen uit het hoofd. Bij ons huiswerk topografie vertelde ze prompt hoeveel plaatsen er in Nederland waren: ‘1100, in onze tijd.’ We zuchtten. ‘Ja Moe, dank U wel.’ (tutoyeren was nog niet aan de orde).
Alle tafels werden moeiteloos opgedreund, hoofdrekenen was een makkie.
Invallen der Noormannen: 800 – 1000, ongeveer de tijd van Karel de Grote.
Columbus op Amerika: 1492.
Enzovoorts. En dat niet alleen, ze kregen er ook uitleg bij.
Toen we verhuisden van Wormer naar Katwijk bij Cuijk kon ze precies aangeven waar het lag, dat de Maas regelmatig overstroomde en de Duitse grens hemelsbreed betrekklijk dichtbij was.
Ze leerden er toen wat af.
–
Op onze Lagere School kregen we ook nog rijtjes en lijstjes, in veel mindere mate. Het schoolhoofd moest er niets van hebben. Daar leren jullie niets mee, zei ze, het is gemakzuchtig. Belangrijker is dat je de stof begrijpt.
Het werd toendertijd een hot item en toegegeven, er verbeterde het een en ander in de manier van lesgeven. Al leerden we nog steeds uit het hoofd: Groningen met de hoofdstad Groningen, Friesland met de hoofdstad Leeuwarden…
Toch betwijfel ik of uit-het-hoofd-leren fout was. Niet omdat vroeger alles beter was, het is een handige manier om de vereiste leerstof in een kinderhoofd te stampen.
Nog altijd beter dan eindeloze uitleg die ongeïnteresseerde leerlingen toch niet oppikken.
En: bleven kinderen er dom bij?
Dat wil er bij mij niet in.
–

Ren je rot – coalitie.

De deelnemers begeven zich van de ene locatie naar de andere aldus de VOLKSKRANT
Verandering van spijs doet eten, zou Tjeenk Willink daarom telkens van vergaderplek wisselen? In de hoop dat ze dan toehappen?
Maandag gaan ze verder, ik ben benieuwd waar naar toe en of het helpt.
Eventueel mogen ze in mijn achtertuintje zitten, krijgen ze het zondagse servies voor een relaxed kopje koffie. Brabants biertje standby om de goede afloop te vieren. Voor overdrijvende hennepdampen hoeven ze niet bang te zijn, daar is de politie extra alert op.
Goed voorstel al zeg ik het zelf maar ze vragen me nooit wat.
–

Oud mopje ter afsluiting

Huishouden

Kom, dacht ik bij het zien van matglasramen, stof, wasgoed, spinnenwebben en afwas, laat ik vandaag eens wat aan het huishouden doen. Het is net zo goed bewegen als fietsen en wandelen.
Ik vulde de wasmachine en vaatwasser en zocht een ragebol. Dan de tuinslang. Zette het robotje klaar.
Het was best veel werk hoor.
Zeep toevoegen, knoppen indrukken, met swiffer en plumeau zwaaien, oog houden op de apparaten, kraan opendraaien en buitenramen spuiten, ik geef het je te doen.
De koppen koffie vooraf, in pauzes en erna had ik serieus verdiend, dergelijke inspanningen vereisen pittige brandstof.
Nu is het klaar.
Inderdaad, schoonmaken is dankbaar werk en weet je wat er ook zo prettig aan is,  dat je naderhand in een nieuw huis lijkt te wonen, zo licht, spiegels doen het weer, kleding- en keukenkasten zijn verrassend vol, een tevreden gevoel overvalt je.
Over een half jaar doe ik het weer.
Dan lees ik maar een paar boeken minder.
–

Geloven in reïncarnatie?

Nou nee, niet mijn fort. Dus ook geen regressietherapie of iets wat daar op lijkt.
Maanstenen, zonnevlecht? Het zal wel.
Al zijn een paar dingen begrijpelijk. De aantrekkingskracht van de maan op aarde is onmiskenbaar (getijden), niet zo gek dat mensen hierop verder borduren.
Over de zon hoef ik niets uit te leggen, iedereen ziet de grote invloed op klimaat en mensen.
Iets anders is het déjà vu. Een wonderlijk verschijnsel dat ik steevast verklaarde met logische redenen: dat heb je gelezen of gehoord of gezien in films.
Tot ik hoorde van een zwager die voor het eerst in Zwitserland kwam. ‘Hé,’ zei hij, ‘dit ken ik.’ Zijn vrouw voerde alle drogredenen aan maar hij kapte haar verhalen af. Zonder opsmuk of details uit te leggen. Hij herkende het landschap en verder ging hij er niet op in. Stel je voor, een nuchtere Zeeuw die dit zegt.
Hierdoor dacht ik na over het oergeheugen, een discutabel gegeven waarvan je soms leest (op google niet gevonden).
Het zou de oorzaak zijn van fobieën betreffende extreme temperaturen, heet en koud. Denk aan monstervarens, slangen, bevriezingen, insneeuwingen.
Als je bedenkt dat het geheugen een moeizaam onderwerp is waarin je hele leven opgeslagen zit, misschien ook genetisch bepaald is,  dan ga je vanzelf naar herinnerbare vroegere levens.
Wie weet waren we een Cleopatra zo mooi als Liz Taylor.
Jammer dat echtgenoot dat niet meer weet.
–