De Lucarda’s kregen een zoontje.
Vader Des en moeder Dif waren heel gelukkig met het kleintje; ze noemden het kind Bloody, afgekort Blo.
Blo’tje was een mooie baby, hij deed het goed op de voedzame melk van Dif.
Tot de dag dat hij groot genoeg was voor foeragetochten.
Daarmee kwam iets eigenaardigs aan het licht: Blo lustte geen bloed. Hij kokhalsde ervan.
O, hij genoot wel van de nachtelijke tochtjes, hij zette graag zijn tanden ergens in. Alleen dat bloed, jèk, liever fladderde hij naar een appelboom.
–
Zijn ouders probeerden het met vampierenvoedsel; Dif maakte vatensoep-met-balletjes en adertjespap, ze wist de hand te leggen op verse boezemfilet. Zonder resultaat. Blo’tje lustte géén bloed en daarmee uit.
Daarentegen was hij in zijn element bij fruithandelaren.
Elke nacht zocht hij kiertjes in hun voorraadhallen waar de geuren hem zowat bedwelmden en hij zich tegoed deed, fladderend van kistje naar kistje. Hij beet gaten in appelen en bananen, proefde hier wat van en daar, sabbelde gezellig met de buurkevers alle druiventakken leeg en vloog, boerend van teveel sap, naar huis.
Meestal waren Des en Dif nog op jacht en kon hij naar bed.
Soms zaten ze op hem te wachten met een slaapmutsje.
Hij vond dat vervelend; van bloedwijn kreeg hij het zuur en dan zijn vaders opschepperij die half Roemenië had leeggeslurpt inclusief Ceaușescu. Zei hij. Bah.
–
Intussen was de Fruithandelarenbond in alle staten. Niemand wist welk insect grote tanden had, niemand dacht aan een vampier.
Men besloot het probleem groots aan te pakken.
Alle denkbare vergiften werden ingezet, men vernevelde ethylalcohol, kliederde met aldrin. Het was een machtig offensief waarbij het fruit zelf alvast het loodje legde nog voor het middernacht was.
Toen kwam Blo.
Hij was pas half binnen en rook direct een walgelijke walm, hij wist niet dat zoiets smakelijks zo vies kon ruiken.
Er waren slechts kisten met verschrompelde schillen. Ook lagen er lijkjes, enkele halfdooie pieren bewogen nog sloompjes.
Het was een gruwelijke aanblik.
Aangedaan mompelde hij een weesgegroet, bekruiste zich en verdween. Opstandig en hongerig. Wat moest hij nog op deze wereld?
Zijn lege maag dreef hem naar de velden en uit chagrijn beet hij de eerste de beste koe die hij tegenkwam en slurpte. En nog een. En weer.
Het bekwam hem onverwachts goed.
Bloed gaat tenslotte zijn eigen gang.
–
Wat een genot om te lezen. Geniaal! Ook al moest ik bijna kokhalzen bij de adertjespap met balletjes…
LikeGeliked door 1 persoon
Wie weet hoe gezond het is ☻
LikeLike
🤢
LikeGeliked door 1 persoon
Beekje wordt al groen. Ocherm…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wou dat ik weer groen werd i.p.v. overrijp… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Die schol zwemt ook nog steeds rond in mijn maag…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben benieuwd naar het kookboek met de juiste recepten ….
Vatensoep-met-balletjes adertjespap, verse boezemfile, ik was altijd een liefhebber van bloedworst.
Mooi verhaal weer.
Gelukkig las ik het voor middernacht.
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dat heb ik nog steeds niet gevonden, echt nergens. Misschien in een dierentuin 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind dat dode fruit met dode pieren griezeliger dan een potje pap.
😀
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, als ze ook nog bewegen…..😝
LikeLike
Mijn oma heeft altijd gelijk gehad.
honger maakt rauwe bonen zoet. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Die zin was ook toepasselijk geweest.
Overigens ben ik het er niet mee eens maar dat is een andere kwestie,
LikeLike
Wat weet je het weer smakelijk te vertellen hahahah
LikeGeliked door 1 persoon
Neem rustig een stukje kaas, er zit geen bloed in. 😉
LikeLike
Och, ik lust ook bloedworst
LikeLike
@! Matroos Beek
Zwemmende schol in je maag dat vind ik nog het engste en meest vieze idee. Dat stel ik me meteen voor….
LikeLike
‘k Weet het. Het moest ervan komen… Ik mag niet zo gulzig zijn en moet leren kauwen.
LikeGeliked door 1 persoon
brrrr…
LikeLike
De schubbetjes schuren de maag nochtans goed.
En nu gedaan met vieze praatjes. Bedtijd 🤐
de rits wel dicht… dat hij vannacht niet langs boven eruit komt…
Sorry, sorry, nu houd ik echt op 😴
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, wat een leuk verhaal!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Goed verhaal maar wel griezelig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ze bestaan niet echt, moet je maar denken.
LikeGeliked door 1 persoon
Het blijkt dus in de genen te verkeren,……….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Dat bedoel ik maar. 😉
LikeLike