Toen ik nog vijftien was
krullen verknoeide
en schrilkleurig verfde
mijn kindergezicht
dacht ik met
absolutistische
gretigheid
‘prins doet zijn plicht’.
–
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
BERTJENS 
Dat deed hij, voor even, maar dan was ik hem alweer snel vergeten… vroeger waren er prinsen zat. Bijna teveel. Mooie tijden op dat gebied… leuk dat je me even terugwerpt met dit gedicht. Dat deed ik ook met mijn krullen…
LikeGeliked door 1 persoon
Goeie herinnering om mee in te slapen 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Doe ik! 😴
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wou geen prins (ik hield niet van sprookjes), dat paard onderhouden was er te veel aan.
😉
En krullen verknoeien? Dat mocht thuis niet. Ik verfoeide ze dus.
LikeGeliked door 1 persoon
Sprookjes? Ik zag heel aardige prinsen rondlopen. Maar ze zagen mij niet. Ze vonden me een irritant kind. Snik.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was ooit prins op een witte Puch……:)
LikeGeliked door 1 persoon
Dat was al heel wat, de mijne had een Trapson 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn prins kwam pas jaren later,,,,,, ik was kieskeurig 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Maar toen had je ook wat? 🙂 🙂
LikeLike
Ja….. als ik iets doe doe ik het goed 😀
LikeGeliked door 1 persoon
En dat gold wederzijds, neem ik aan.
LikeLike
Ja, dat durf ik wel met zekerheid te zeggen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moet vaak van binnen schateren als ik nu naar de pubermeiden kijk.
Vrolijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Kan het me voorstellen En zou er ook van buiten bij lachen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
En?
Kwam de prins op het witter paard aangedraafd? Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig niet, ik ben bang van paarden ☺
LikeLike
Deze prins had op zijn 15de een kop vol puisten en voelde zich niet geroepen prinsessen te redden.
LikeGeliked door 1 persoon
Je had een ridderharnas kunnen dragen.;)
LikeGeliked door 1 persoon