Het was een lange dag met veel (winkel-)bezoek en geblader in tijdschriften. Daarbij kwam de volgende herinnering bij me op.
–
In het huis van mijn jeugd zwierf altijd lees- en schrijfwerk.
–
In het huis van mijn jeugd zwierf altijd lees- en schrijfwerk.
Van krant tot kladblok, van tijdschrift tot postpapier en van alles daartussenin.
We vonden dit heel gewoon, bij familie zagen we het ook.
Ook in mijn eigen gezin tierden de papierhopen welig.
Toen, op een dag, kwamen man en ik bij nieuwe kennissen te logeren.
Hartelijke ontvangst, prima bed, brood en bad; toch was ik te vroeg wakker (als gewoonlijk) en ging op zoek naar iets te lezen, desnoods een oude krant.
Niets.
Helemaal niets vond ik behalve een bijna lege krantenbak. Daar lag een haakwerkje in.
Omdat we de avond tevoren gekaart hadden keek ik of het spel er nog lag, ik hoopte op een bijbehorend blokje met potlood of iets dergelijks. No way.
Ik was er beduusd van.
Natuurlijk begrijp ik dat niet iedereen van lezen houd of geen krant heeft maar de meeste huishoudens hebben iets van papier, zelfs degenen die altijd alles opruimen, al is het een kalender voor afspraken en verjaardagen.
Ik zou niet weten hoe ik de overtollige tijd moest doorkomen, ook toen ik voor de kinderen zorgde en sportte en een echtgenoot zoet hield was er tijd teveel. Misschien was handwerken nuttiger geweest. Of wat dan ook.
Ik zou niet weten hoe ik de overtollige tijd moest doorkomen, ook toen ik voor de kinderen zorgde en sportte en een echtgenoot zoet hield was er tijd teveel. Misschien was handwerken nuttiger geweest. Of wat dan ook.
Dit speelde me door het hoofd.
–
–
De kennissen waren eenmalig, kerstkaarten kwamen niet meer.
Ze hadden zeker geen pen.
—
—
Vreemd is dat hé. Maar inderdaad, ze bestaan… mensen zonder boek, papier of pen in huis. Wij schreven thuis altijd briefjes naar elkaar. Soms ernstige mededelingen, soms grappige dingetjes. Mijn moeder schrijft nog steeds op de dagen dat ze goed en helder is. Ze schrijft over de dingen die ze ziet, voelt, denkt… vaak ontroerend om te lezen. Haar schrift ligt steeds ter inzage in de keuken.
Zonder schrijven en lezen lijkt het leven me ook heel leeg.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie gewoonte van je moeder. De mijne schreef ook, zuinig bewaard.
Toch zijn nietlezers even gelukkig als lezers .
LikeGeliked door 1 persoon
Waarschijnlijk wel. We bekijken de zaken vanuit eigen perceptie…
LikeGeliked door 1 persoon
Teveel….
LikeGeliked door 1 persoon
Vroeger was alles op papier geschreven en gedrukt, de pc heeft daar verandering in gemaakt.
Maar helemaal zonder papier, kan het me niet voorstellen, schrijf nog heel veel op.
Gewoon dat je het kunt lezen als er geen pc aanstaat. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Dit ging over de jaren ’70, computers waren nog sf.
Ik kan me jou wel voorstellen met pen en papier.
LikeLike
Ondanks computers liggen hier ook nogal wat briefjes met krabbeltjes er op, gaande van boodschappenlijstjes, over ideeën voor het blog tot technische gegevens voor een laptop die ik wil.
En niets om te schrijven in de buurt? Dat is inderdaad irritant, al doe ik het dan in de auto wel met het notablokje van mijn telefoon.
LikeGeliked door 1 persoon
In die tijd was er niet eens Internet, wel waren er puberende kinderen. Het bevreemdde me.
LikeLike
Ik let er meestal niet op omdat ik meestal zelf wel een schrijvelaar ergens heb en in geval van nood is een blaadje wc-papier ook al goed.
😉
LikeLike
Het was me niet eerder opgevallen, tot ik wat te lezen of schrijven zocht.☺
LikeLike
Een huis zonder boeken, papier etc. …. ik moet er niet aan denken!!!!
Vandaag kwam ik een foto tegen van een zak worstebroodjes van de Millse molen…. met een originele tekst erop: “Van kop tot kont, worst in de mond”. Heb jij ze geholpen die tekst te bedenken? 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Nee… echt waar? Het worstenbroodje is gebombardeerd tot immaterieel erfgoed, op zich al een kwestie. En nu dit.
Ik kan er niets tegen doen maar ga toch even zoeken wie zoiets zielloos’ bedenkt.
LikeLike
Hier ligt de bron
http://www.ako.nl/product/9789089897152/nel-van-kop-tot-kont-chef-nel-schellekens/
LikeLike
Dat heb je snel gevonden! Die tekst blijft in mijn hoofd hangen….. ik vermoed dat ik er voortaan bij elk worstenbroodje aan moet denken hihihi.
LikeGeliked door 1 persoon
Vanaf nu onthoud ik het ook. 😉
LikeLike
😀
LikeLike
Dat einde:D
Ik zou het niet redden zonder boeken, ben er nu weer één aan het verslinden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik las altijd al en nu nog. Prima tijdverdrijf.
LikeLike
Ik groeide op in een gezin waarin lezen normaal was, maar schrijven veel minder. Mijn talenten op dat punt werden veel minder gewaardeerd dan de resultaten van mijn handarbeid of godsdienstkennis. Niet dat we zo gelovig waren, maar in die tijd telde de mening van de pastoor nog aardig mee. Het lezen was elke week een feest. Naast boeken uit diverse bibliotheken waren er ook kranten en leesmappen met allerlei bladen. En die moesten actueel zijn, want mijn ouders wilden niet achter lopen. Gelukkig mocht ik zoveel papier kopen als ik wilde, als dat nodig was om de creatieve uitingen bot te vieren. Kwam ook omdat mijn oudere broer een talent had voor tekenen….
LikeGeliked door 1 persoon
Ook bij jullie veel leeswerk. Wat moesten we zonder??
LikeLike
In het huidige ict-tijdperk verdwijnen de pennen en potloden naar het museum.
Digitale groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Geen denken aan!
LikeGeliked door 1 persoon
Toch zul je verbaasd zijn over de huishoudens waar nooit wordt geschreven …
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
En meer nog over het feit dat er niet gelezen werd. Vroeger dacht ik echt dat iedereen een krant, gids, tijdschrift enzovoorts las.
LikeGeliked door 1 persoon
Sinds de gratis kranten zie ik steeds meer kinderen lezen en praten over het laatste nieuws. Maar inderdaad betaalde abonnementen zijn bijna niet meer van deze tijd.
LikeGeliked door 1 persoon
Beter dan niets.
Wat ik ook zie is dat de mensen die nu niet lezen, het vroeger ook niet deden. En dat is ook zo met het in huis hebben van pen en papier.
LikeGeliked door 1 persoon
Er leven zo’n 1 miljoen laaggeletterden in Nederland.
Ondanks veel inspanningen wordt dit niet minder.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is de vraag of ze wel anders willen, althans, de volwassenen. De zijn gewend aan ;aatjes en films.
Ze hebben beeld, dat kost geen inspanning.
LikeLike
In mijn werk met volwassenen werd ik eerst om de tuin geleid door de laaggeletterden. Uiteindelijk doorzag ik hun toneelstuk.
Nadat er wederzijds vertrouwen was opgebouwd gaven zij toch wel aan dat ze graag willen leren lezen en schrijven.
Maar de vernietigende kritieken uit hun schooltijd weer houdt hun vaak.
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dus zo zit dat. Wat erg….
LikeGeliked door 1 persoon