We waren op de fiets gesprongen
want we voelden ons gedwongen
van de winter te genieten
dus we reesten door de straten
-het verkeer in alle staten-
toen het plots begon te gieten.
Nondedju wat ’n gedonder
éven leek het ons gezonder
af te stappen bij een kroeg
en een neutje in te nemen
bij de barjuffrouw wat flemen.
Helaas, het plichtsgevoel dat joeg.
Ergo, we trapten ons te pletter
bliksem flitste met geknetter
sportgevoelen sloeg op tilt
nooit hadden we zo luid geklaagd
in regen die zo sterk gevlaagd
ons lijf onwinters heeft verkild.
–
© Bertjens
Advertenties
Rillerderil. Ik zou wel afstappen en een Hasseltse koffie drinken, zeker weten. En wachten tot de vlaag over was.
LikeLiked by 1 persoon
Hasselt was te ver. 😉
LikeLike
Bikkels! En toch doorrijden. De dood of de gladiolen….of ijsbloemen in dit geval. Een waar heldendicht 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Wat heet? Een epos! 😀
LikeLiked by 1 persoon
Dit gedicht moet je eens voordragen op een of andere nacht van de poëzie.
LikeLiked by 1 persoon
Hebben we niet in ons dorp.
En dan nog wat, vandaag las ik het eerste gedicht van de nieuwe Dichter des Vaderlands, Ester Naomi Perquin. Nurture heet het.
Dat is poëzie van een andere wereld, daar durf ik niet eens bij in de buurt te komen.
LikeLike
Een pracht verhaal, het is een wonder dat je zonder ongelukken bent thuis gekomen. Hans
LikeLiked by 1 persoon
We hadden antislip-hemden.
LikeLike
Geweldig gedicht! Wat een bikkel
LikeLiked by 1 persoon
Uhh, beetje regen….
LikeLike
Een winterse regenbui is voor al KOUD!!!!!
In de zomer kan het verfrissend zijn, maar in de winter….brrrrrrrrr
LikeLiked by 1 persoon
Dubbel koud en nat, dat is waar.
LikeLike
Een gedicht met een geweldige vaart en ritme. Heerlijk!
LikeLiked by 1 persoon
Kun jij ook !
LikeLiked by 1 persoon
Ik ben een mooiweerfietser, dat scheelt veel hoor….
LikeLiked by 1 persoon