De afgelopen dagen zag ik veel mensen met handschoenen. Het weer was er ook naar.
Zelf gebruik ik ze nog niet omdat ik alleen korte stukjes loop of fiets.
Hierbij dacht ik aan de opvattingen van mijn moeder die ons wilde harden. Niet te vroeg met dikke kleren, zo lang mogelijk zonder wanten, blootshoofd op de schaats.
Bewegen hielp het beste tegen kou. Dan ging je maar rennen en met de armen zwaaien.
Wij waren niet blij met haar ‘wreedheid’, verontwaardiging stak elke winter de kop op en we zochten zelf tussen het wintergoed. Mutsen en sjaals hoefden we niet maar wanten zeer zeker. Ze breidde ze zelf van, naar ze zei, de allerbeste 3Suisseswol, (voor jongeren onbekend?) en waren meestal te dun. Wat kon ons dat merk schelen, warme handen wilden we.
Een van de grote zussen breidde ze met dubbelgaren maar dat vond moeder overdreven: zo wenden we niet aan kou.
Een beetje gelijk had ze natuurlijk wel, van spelen, hardlopen en schaatsen bleef je lekker warm maar die handen, verstijfde vingers die naderhand tintelden tot je er misselijk van werd en bijna jankte van de pijn.
Enfin, we overleefden alle winters en groeiden rustig door, koud of niet.
Pas bij volwassenheid wierpen haar woorden vrucht af, handschoenen droeg ik hoogstens bij langere fietstochten terwijl mijn man het liefst wollen dekens om zijn stuur zou draaien.
Nu heb ik ze haast nooit nodig.
Komt goed uit.
Zelf gebruik ik ze nog niet omdat ik alleen korte stukjes loop of fiets.
Hierbij dacht ik aan de opvattingen van mijn moeder die ons wilde harden. Niet te vroeg met dikke kleren, zo lang mogelijk zonder wanten, blootshoofd op de schaats.
Bewegen hielp het beste tegen kou. Dan ging je maar rennen en met de armen zwaaien.
Wij waren niet blij met haar ‘wreedheid’, verontwaardiging stak elke winter de kop op en we zochten zelf tussen het wintergoed. Mutsen en sjaals hoefden we niet maar wanten zeer zeker. Ze breidde ze zelf van, naar ze zei, de allerbeste 3Suisseswol, (voor jongeren onbekend?) en waren meestal te dun. Wat kon ons dat merk schelen, warme handen wilden we.
Een van de grote zussen breidde ze met dubbelgaren maar dat vond moeder overdreven: zo wenden we niet aan kou.
Een beetje gelijk had ze natuurlijk wel, van spelen, hardlopen en schaatsen bleef je lekker warm maar die handen, verstijfde vingers die naderhand tintelden tot je er misselijk van werd en bijna jankte van de pijn.
Enfin, we overleefden alle winters en groeiden rustig door, koud of niet.
Pas bij volwassenheid wierpen haar woorden vrucht af, handschoenen droeg ik hoogstens bij langere fietstochten terwijl mijn man het liefst wollen dekens om zijn stuur zou draaien.
Nu heb ik ze haast nooit nodig.
Komt goed uit.
←Dit is het laatste paar wat ik nog heb:
BERTJENS 
Handschoenen zijn niet aan mij besteed. Het was een beetje het zelfde verhaal, 3Suisses inbegrepen.
Maar ik heb nooit de link gelegd met vroeger. En kan Luc er niet bij dat ik er geen aan heb terwijl hij een tweede paar over het eerste trekt.
😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zijn we samen gehard 😉
Mijn schoonmoeder was juist andersom. Ik bam aan dat daardoor manlief zo’n koukleum was.
LikeLike
3suisses ken ik nog hoor. Hele hopen wol heeft mijn moeder er besteld om te breien. Ook handschoenen breide ze.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht dat het heel ouderwets was. Indertijd waren hele gezinnen er in gekleed.
LikeLike
3 suisses,,,, ja, die ken ik nog…. en Scheepjeswol!
Ik droeg als kind wel handschoenen, muts en sjaal, maar er werd alleen op aangedrongen om het te dragen als het echt heel erg koud was…… verder mocht ik het zelf uitzoeken. Nu heb ik nog geen handschoenen gedragen, een paar keer een dun sjaaltje en 1 keer een muts, maar toen kwam ik voor het eerst buiten nadat ik ziek geweest was en was het heel guur. Ik heb stapels sjaal, mutsen en handschoenen….. alle kleuren….. ook vingerloze handschoenen…. als het echt koud is heb ik keuze!
Ik herinner mij dat mij moeder eens een baret gehaakt (of gebreid? Dat deed ze liever. maar ik dacht dat ze hem haakte) heeft….. ik wilde dat zo graag, het was mode….. zij vond ze ook leuk en ik mocht wol en een patroon halen bij de wolwinkel,
LikeGeliked door 1 persoon
Een baret! Een van de mooiste hoofddeksels die ik kende. Op de kapstok lagen er een paar van de zussen, die droegen ze meer voor de sier dan voor de warmte.Stond altijd elegant.
LikeLike
Ja, ik vond ze ook geweldig!
LikeGeliked door 1 persoon
3Suisses bestaat trouwens nog steeds. Ik kocht er onlangs nog een dek edovertrek (via internet). En vroeger had ik een tante die alles voor ons breidde in wol van 3 Suisses. Van sokken tot handschoenen en mutsen. Nu heb ik 1 paar in leder. Gekregen van mijn nichtje. Ze kocht ze tijdens haar buitenlandse stage in Litouwen. Litouwse handschoenen dus. Zeer aan te raden. Degelijk en warm.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat wist ik niet, ik hoor nooit meer iets over dat merk. Toch eens rondkijken.
Lederen handschoenen zijn ideaal want winddicht.
Een paar gevoerde suède handschoenen waren de allerlaatste die ik kocht. Nu heb ik er nog 1 van. En 1 oude gebreide. De rest is verloren, vergeten, laten liggen, godweetwaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Best veel en mooi spul wat linnen betreft. Eens iets anders ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Goeie tip. Merci.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik draag alleen bij extreem weer handschoenen met vingers. Die zonder heb ik vaak wel bij me maar doe ik uit. Zulke dikke draag ik nooit.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is meestal niet koud genoeg voor dikke wanten of handschoenen. Ook lastig met fietssleutel en zo.
LikeLike
Geen handschoenen. Brrr. Soms draag ik ze nog als het 10 graden boven 0 is. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Jij hebt onze moe niet als opvoeder gehad, dat is duidelijk ☺
LikeLike
Zo dacht mijn moeder er ook over, niet te warm beginnen.
Nu hou ik toch al niet van erg warm in huis en kleding.
Maar mens trekt ze niet alleen aan. men verliest ze ook eenzaam liggen ze op de straat. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Vroeger waren de winterkleren niet prettig. Te dik, te stijf, ze zaten zelden echt lekker. Maar wanten hadden we nodig!
LikeLike