Water en vuur

Vlammetjes en regelmatig-bewegend water hebben iets gemeen. Ze zijn rustgevend.
Zomers merk je het aan zee of zodra je de tuinsproeiers aanzet.  Golfgeruis en druppelgetik maken slaperig, de rest schuift naar de achtergrond.  Het zal de ritmiek zijn.
Met een ontspannen lijf zit je ernaast, het is niet voor niets dat je bijna in slaap valt. Of helemaal.
–
Nu is het de kersttijd die dit teweeg brengt.
Ik herinner me de nerveuze spanning van vroeger; het gezeul met een (toen nog) echte boom. Drukke kinderen, hond, kat en echtgenoot
Maar ook dan, als het klaar was en het nieuwtje er af raakten we de  stress kwijt. Deze keer door de kaarsen aan te steken.
Starend in en luisterend naar vlammetjes en hun geknetter was de sfeer even volmaakt. Het duurde zolang het kersttijd was en tot de kaarsjes op waren.
Het idee van een vredige kerst is -voor mij –  eerder gebaseerd op deze rust dan op het geboorteverhaal.
Trouwens, het valt op dat de hoofdrolspelers in de stal er ook altijd sereen bij zitten; ze hadden daar vast een vuurtje of zijn het onze kaarsen?
–