–
Vanmiddag, bij het leeghalen van de zoveelste kast te (ik lijk er honderden te hebben) kwam een ontstellend aantal mappen, losse vellen, schriften, schrijf- en kladblokken tevoorschijn.
De meesten zijn vijf à tien jaar oud maar ook getypte en handgeschreven stukken zaten erbij.
Wat moet je met zoiets, meteen bij het oud papier kieperen? Misschien het verstandigste. Ja, maar toch, er was al zoveel weggegooid. Weifelend door een paar verhalen bladerend raakte ik geïnteresseerd
Uiteindelijk nam ik de stapel onder mijn arm en ging er eens breed voor zitten. De kast kon wachten.
Het werd een woordenslemppartij.
Veel stukken misten een hoofdstuk, toch amuseerde ik me kostelijk met flauwekul, romantiek en idiote drama’s, vol doorhalingen en aantekeningen.
Schrijven is schrappen heet het. In deze schriften was het knoeien hetgeen de pret aanmerkelijk verhoogde; al dat gekras maakte de plots alleen maar warriger met raadselachtige situaties.
Toen ik uitgelachen was vond ik onderaan nog iets terug van de allereerste weblog. Een verloren gewaand voorleesverhaaltje en een vervolgverhaal in 24 delen. Helemaal compleet. Als een extraatje.
Het was een van de gezelligste middagen van de laatste tijd.
–
Zo knap dat je er de energie voor hebt! En nog lol & humor toe! Goed gedaan! kHeb hier “van dat soort dozen” en die laat ik angstvallig dicht (mijn ge-noteer was vrees ik minder grappig ;-}) Als molenstenen hangen ze in mijn ‘uitzoektodolijst’ ;-}
LikeGeliked door 1 persoon
Waarom zou je ze niet tevoorschijn halen? Wie weet wat je voor moois tegenkomt tenzij het over persoonlijke/droevige onderwerpen gaat. Sommige kinderen vinden het interessant als je schrijft, is mijn ervaring.
Er zaten hier geen gezinsperikelen bij, ook niet van ziekte en overlijden van een paar mensen, dat zijn herinneringen die ik apart houd.
Dan is het makkelijker .
LikeLike
Wat toevallig, heb ik gisterenavond net hetzelfde gedaan…. Vooral veel weggegooid… meer dan tweehonderd oude liefdesbrieven. Best pittig geschreven… zo’n dertig jaar geleden. Met pijn in het hart, maar ik wil niet dat mijn dochter die ooit leest en zich een bult schrikt… Dus ja… ik kon niet anders.
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer. Als je er maar geen spijt van krijgt.
Ik had er niet veel maar wou dat ik ze bewaard had.
LikeGeliked door 1 persoon
Oe, niet zeggen… Ze zijn weg…
LikeGeliked door 1 persoon
Sorry ☻
LikeGeliked door 1 persoon
😉
LikeGeliked door 1 persoon
O heerlijk om zoiets tegen te komen!
Als ik probeer op te ruimen kom ik ook altijd allerlei herinneringen tegen die ik eens beter wil bekijken….. gevolg is dat het opruimen erg lang duurt!
LikeGeliked door 1 persoon
Berucht zijn zolders, ruimtes vol nostalgie.
LikeLike
Ook ik ken dat. Omdat ik al jaren van alles en nog wat schreef en ook publiceerde. Archieven vol. Ik tracht nu wat te digitaliseren en organiseren. Om zo het e.e.a. te bewaren voor het ‘nageslacht”. Maar zit dat er op te wachten? Hoe dan ook, als ik echt begin ben ik nog wel even bezig. Toch maar eens beginnen dan….:)
LikeGeliked door 1 persoon
’n Beetje hard ben wel voor mezelf en bewaar niet alles meer. Van een paar kwijte dingetjes heb ik spijt maar heel veel was meer van hetzelfde. Naïef geschreven, uit de tijd ook.
LikeLike
Het wordt tijd dat ik eens dat zolderluik opentrek en aan het opruimen begin. Ik vermoed ook van alles te zullen vinden en (her)ontdekken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kan ik aanbevelen .
Ik moet toegeven dat ik in mijn kast weinig van waarde terugvond.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig en herkenbaar, zo wordt opruimen een nieuwe ontdekken van iets wat je was vergeten. Hans
ot, de laagspanningsvoeding, gebruik ik voor het testen van elektronica.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies wat je zegt!
LikeLike