‘Hulp? Geen denken aan, ik kan alles nog zelf.’ Ongegeneerd likte ze een druppel van het melkkannetje. Ik keek de andere kant op. Draaide tersluiks mijn theekopje een kwartslag om een oude lippenstiftvlek te ontwijken. Ze zag het, haar opmerkzaamheid nog volkomen intact. ‘Niet schoon genoeg?’ schamperde ze. Ik haalde mijn schouders op.
Het zou niet helpen, toch bleef ik het proberen.
Het deed ons pijn haar gestuntel te zien, temeer door haar – bijna triomfantelijke – zelfvertrouwen. Een likje hier, vochtig dweiltje daar. De eigenwijsheid die niets meer te maken had met de wijsheid die haar vroeger eigen was, het stootte.
‘Nou ja, het is maar een voorstel. Op jouw leeftijd heb je gewoon recht op hulp, al was het maar om een keer de ramen te lappen of de kamer een grote beurt te geven…’
Mijn stem stierf weg onder haar minachtende blik. Ik kromp toen ze hervatte: ‘Net als die luie wijven die wel alles schoon willen hebben maar te beroerd zijn om zelf te werken. Híér heb je het’, wijzend op haar voorhoofd. ‘ Als ik hulp nodig heb neem ik een werkster op eigen kosten. Kom me niet aan met toegewezen hulpen, die zijn goed voor profiteurs.’ Dat was een andere ergernis voor haar, ‘het gegraai, als het maar voor niets is .’
Krukkig stond ik op.
‘Zo laat al, ik ga naar huis en kom volgende week voor de boodschappen, goed?’
Haar blik verzachtte; ‘je bedoelt het goed kind, dat weet ik wel hoor. Maar het hoeft niet. Ik werk als de beste!’
‘Nou, tot dan. Doeg!’
Op de mat voor de achterdeur gleed ik bijna uit over een gevallen en vergeten tomaat.
Plots geërgerd liet ik hem liggen.
Ze ruimde het zelf maar op.
©Bertie
Misschien best irritant, maar ik heb dit met een glimlach gelezen. Wat geweldig zo’n eigenwijze oude vrouw. Respect voor haar!
Maar ook voor jou, hoor. Want het zal niet meevallen..
LikeGeliked door 1 persoon
Het is al enkele jaren geleden maar we vergeten het nooit, die wil.
Wij bewonderden haar ook (het gaat over mijn moeder, idd een sterke vrouw) maar het was ook wel eens triest, die dapperheid.
Ze kon niet anders, zo was haar aard.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het een hele mooie eigenschap! Niet willen profiteren en jezelf wegcijferen..
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar! Je ziet het achteruit gaan, maar ze geven er niet aan toe. Moeilijk, maar ook wel weer mooi.
Soms moet je wel eens met een smoes wat zien te bereiken als het echt niet anders kan…. zoals bij mijn moeder die geestelijk hard achteruit ging en echt meer zelfstandig kon blijven wonen, het werd eng! “Als ik het niet meer weet stop je mij maar in een bejaardenhuis of zoiets hoor, want daar kan jij niet voor zorgen!” zei ze ons altijd….. maar ze probeerde te verbergen dat ze heel vaak in de war was, overal wist ze een smoes voor te verzinnen en nee, ze was (volgens haar) nog veel te goed om in zo’n ‘ding’ te gaan.. Helaas moest zij zelf tekenen om ingeschreven te kunnen worden…….. “Ja ma, maar dan sta je vast op de lijst, je hoeft er nog niet in, maar als die tijd wel komt sta je er vast op, dat is beter!” We moesten wel en het was moeilijk, maar het lukte. Nog voor ze aan de beurt was kwam ze in de ziekenkamer en daar zagen ze toen dat ze echt niet alleen kon (als er iemand langs kwam om te kijken of het al urgent was wist ze het nog wel even te verbergen, maar nu zagen ze haar de hele dag!) en zochten ze een kamer voor haar. Al vrij snel moest ze daarna naar een verpleeghuis omdat ze te slecht werd…. en daar heeft ze nog 8 dagen geleefd.
LikeGeliked door 1 persoon
Zodat je zelf ook smoezen moest verzinnen, een akelig gedoe maar wat moet je. Die dingen zijn allemaal ellendig en daar kan niemand iets aan doen, ook artsen niet.
Mijn moeder bleef scherp van verstand. Misschien wel eens té.
LikeLike
Hahaha, ja, TE scherp is ook niet altijd fijn.
Mijn moeder heeft het lang voor veel mensen verborgen weten te houden, ik merk dat het vaak zo gaat, maar er komt een moment dat dat niet meer lukt en dan lijkt het heel hard te gaan, maar in feite valt het dan meer op omdat de smoezen niet meer komen….. alsof ze zich er dan aan over geven.
Het is triest…. maar helaas nog steeds nauwelijks iets aan te doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat ik later open sta voor de geboden hulp.
Wellicht ben ik er dan ook te eigenwijs voor.
Indringend mooi geschreven
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Zo denk ik ook en waarschijnlijk veel anderen.
We kunnen ons oefenen van te voren maar hoe?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees graag hoe jij dat doet.
Vrolijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dat weet ik nog niet. ☺
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ook grote bewondering voor je moeder. Toch moet je het, denk ik, ook in die tijd zien. Toen schaamde men zich ontzettend voor armoe, voor hulp aannemen, voor kleding krijgen, kortom voor alle liefdadigheid. Daarom zag je moeder het misschien ook zo.
Maar je hebt het hartstikke goed geschreven, Bertie!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Thérèse.
De tijd speelde zeker mee maar onze moe was, vonden wij, overdreven trots. Alfahulp was een voorziening van overheidswege (of zoiets) en had niets met liefdadigheid te maken. Zij zag het genuanceerder; ze kende in haar omgeving mensen die een werkster best konden betalen maar naar de zorg liepen omdat ze daar veel goedkoper uit waren. Daar stoorde ze zich vreselijk aan.
Daarbij kon ze alles zelf, vond ze. Het likken aan de melkkan was haar manier om ‘zie je wel?’ te zeggen.☻
LikeLike
Ouder worden is niet makkelijk, eigenwijs zijn is al vaker langer aanwezig.
Overgeven aan hulp, is iets van jezelf inleveren en dat stelt ze liever uit. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Dat speelt inderdaad een grote rol, allebei je stellingen. Goed gezien Hans!
LikeLike
Och heerlijk zo’n eigenwijze wat een geweldig verhaal
LikeGeliked door 1 persoon
Merci.
Ze was er zelf, zo noemden we dat. Daar ging ze groot op.
LikeLike
Mooi stukje over waardig en koppig ouder worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kun je wel zeggen. Wij vroegen ons af hoelang ze het zou hebben volgehouden als ze gezond was gebleven.
LikeGeliked door 1 persoon
Ontroerend en treffend geschreven Bertie!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankje Klare. Het was simpelweg een waar verhaal.
Als ze deze reacties kan lezen zit ze te glimmen op haar wolk.
LikeLike