Melancholie

Een prettige.

Ondanks het gemis van zomerse hitte (mopperend genoot ik ervan) min ik ook de septemberavonden, waarin je je na het achtuurjournaal  afvraagt of het de moeite loont om nog een poosje buiten te lezen.

Meestal niet maar een kabbelend praatje of, als je zicht hebt op een mooie omgeving, simpelweg voor je uit stare

nd, zomaar, misschien wat mijmerend, misschien een herinnering overdenkend, daar is dit een ideale tijd voor.  Het klimaat is zacht en koel tegelijk,  tegen najaarskilte voldoet nog een vestje.

Wie op de weilanden uitkijkt heeft het beste beeld. Lichte nevel gaat aan de schemer vooraf,  soms in slierten; koeien en struiken vervagen tot losse delen net als geluiden tot je alleen het snorren van verre auto’s hoort.  Of is het de stilte?
Neem het er van.
Straks stormt het.

–
Pawi plaatste er een mooi beeld bij.
Bedankt!

–