Rossini’s kattenduet

Nog één voor vandaag.

Over ambities

Die heb ik niet. Nooit gehad.
Het mag een wonder heten dat ik een paar diploma’s heb,  die van zwemmen bijvoorbeeld, en een van school. Natuurlijk was ik trots op een mooi punt maar een iets lager vond ik ook goed.
Op handwerk-,  gymnastiek- en kabouterclubs blonk ik nergens in uit, waarom zou ik, en wie zegt dat het me zou lukken?
Slechts een paar maal werd ik bevangen door competitiedrang, met  verhalenwedstrijden. Een paar keer won ik, mijn werk werd geplaatst in een bundeltje en ik kreeg het thuisgestuurd als bewijs. Sjonge. Ik wist niet wat me overkwam.
Dat was genoeg. Het gebeurt nog maar zelden dat ik iets instuur; het idee dat meer dan een kwart miljoen amateurs hetzelfde doel hebben doet me inzien dat de winkans te klein is om me daar druk om te maken.
–
Nederland heeft er niets mee geleden en de rest van de mensheid ook niet.
Als een boek van mijn hand de wereld zou redden, ja dan.
Dan begon ik er gister nog aan.
–

 

De ene krant is de andere niet

–
Sinds De Gelderlander (Wegener) samenging met het Algemeen Dagblad is de krant veranderd. Het streeknieuws is ongeveer hetzelfde, de rest ziet er ’n beetje luidruchtiger uit. Er staat ook meer in, veel overlijdensadvertenties en zo. Er zijn een paar columnisten bij gekomen, ze boeien me maar matig. Al met al vind ik de prijs niet in verhouding staan tot de inhoud al  is het natuurlijk ook een kwestie van smaak.
– Nu heb ik DG verruild voor een ander, dat gaat met een krant heel wat makkelijker dan met een man. Met ingang van 1 juli, voorlopig voor een jaar, dat moet lang genoeg zijn om te wennen en te waarderen.
Zo niet, dan weet ik niet wat ik ga doen, misschien lid worden van Denksport. Een puzzel is soms interessanter dan het nieuws.

Eventueel begin ik weer met een fabeltjeskrant; voor anderen een saai blaadje, voor mij  grappig werk.

ps
–Het AD is in zoverre acceptabel dat je niet bang hoeft te zijn voor telebaggeraar te worden uitgemaakt . Heb ik meegemaakt.
–

Inktzwart