‘ Op de eerste verdieping geniet U van het uitzicht op natuurwater, waarna de blik als vanzelf getrokken wordt naar een overweldigende bloemenpracht..’
Zij. Diversen.
‘ Op de eerste verdieping geniet U van het uitzicht op natuurwater, waarna de blik als vanzelf getrokken wordt naar een overweldigende bloemenpracht..’
–
De Maas is tussen Middelaar (Limburg) en Cuijk (Brabant) niet breed maar voor een koe….
De reacties zijn vermakelijk.
–
–
Maakt de JSF meer lawaai dan de F16?
Ik merkte geen verschil, hoogstens zou ik denken dat de nieuweling meer bastonen laat horen; omdat ik als halve dove geen zuiver gehoor heb kan ik het niet precies beoordelen. Er overkwam me dezelfde herrie als altijd en ik kromp op dezelfde manier in elkaar.
Voor andermans beoordeling, lees
http://www.omroepbrabant.nl/?news/249400532/JSFs+bulderen+harder+dan+F16s…+maar+ze+zijn+ook+sneller+weg.aspx
Of wacht op een conclusie van deskundigen. Die denken nog even, ze wachten waarschijnlijk op het oordeel van hun adviseurs.
–
Mam redt het niet.
–
‘Màààm…’
‘Jaja, schreeuw niet zo…’ Haastig schenkt ze haar puberdochter een glas cola in. ‘Alsjeblieft!’
Ze keert zich weer naar de jongen. ‘Kijk, deze letter achter deze, en dan..’
‘Màààm,’ snerpt het.
Ze kijkt op, ziet het meisjesgezicht, uitdagend. Feilloos wetend wat haar moeders zwakte is. ‘Ik wil de echte cocacola…’
De jongen legt onverstoorbaar de ene letter na de andere. Gewend aan zijn tobberige mamma.
‘Màààm..’
Ze zucht. Geen echtgenoot, geen geld.
Slingerend tussen plichtsgevoel, onkunde en liefde probeert ze wat van de opvoeding te maken.
Tot ze breekt.
—
‘Wie bent U?’ vraagt ze de jongelui die aan haar bed staan.
‘Mamma…’ Het meisje huilt. De jongen staart zwijgend.
—
Ik durf niet naar bed.
Al 2 ochtenden was opstaan een bezoeking en ik heb schrik voor de derde. Omrollen, opduwen, oprijzen, vloeken en eindelijk rechtop staan. Ik geef het je te doen.
Spijtig dat ik het staande slapen niet bijgespijkerd heb, nu kukel ik straks vanzelf om.
Het is zaak tijdig positie in te nemen voor bed of bank. Dat deed ik. En nu? Toch maar achterover laten vallen? Of juist voorover?
Tabletje geeft geen uitkomst, stom ding.
Het snapt niks van alles wat ik schrijf, laat staan van mijn rug.
En ik dacht nog wel dat Windows zorg droeg voor ledenproblemer.
Maar goed, hier sta ik, ik kan niet anders…..
–
–
Morgen twee rondvluchtjes van de JSF oftewel F-35 vanaf vliegbasis Volkel. Eén in de namiddag en één in de vooravond. zie
http://www.nu.nl/binnenland/3775627/volkel-ongerust-geluid-jsf.html
Dit om ons ‘met eigen oren te laten horen hoeveel lawaai deze opvolger van de F-16 nu werkelijk maakt.’ Haha, alsof ze de koop werkelijk zouden afzeggen als we protesteerden.
Wij wonen ca 10 km verderop, in de lucht is dat peanuts. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar het verschil; aan de F-16 raakte ik nooit gewend, aan het lawaai van de jaren daarvóór ook niet; een vroegere buurvrouw daarentegen stoorde er zich niet aan. Zij praatte gewoon door de herrie heen, eventueel stopte ze even als ze zag dat ik haar niet verstond. Ze was er mee opgegroeid.
— Zo denken niet alle oorspronkelijke bewoners, merkten wij. In Odiliapeel, dat bijna aan het vliegveld grenst, hoorden we van een paar inwoners forse verwensingen ondanks de geluidsisolatie die Defensie in diverse woningen heeft laten aanbrengen. Daar heb je in je tuin natuurlijk niets aan.
Het kiezen van andere vliegroutes hielp enigszins maar het starten en landen blijft een gebrul van jewelste. Erlangs fietsend gebeurde het wel dat je het zware geluid voelde tot in je buik, we snapten dan ook niets van de spotters die juist genoten; ze zaten gezellig op hun eigen veldje, beladen met apparatuur.
Ieder zijn meug.
Wij spotten op een andere manier.
De wereld kan rustig slapen, Nederland waakt.
–