Vogel in herfst


Laat in het najaar stapten we af bij de visvijver, ver in de namiddag.
De bomen waren grotendeels kaal.  Het was bewolkt en het water rimpelde flets.
Kortom, een typische herfstdag. Stil. Grijs in veel meer dan vijftig tinten, en donkergroen, bijna zwart.
Getroffen door de roerloze sfeer bleven we staan.
Toen zagen we een vogel aan de overkant, een silhouet  in een kale boom, te ver om te herkennen.
Echtgenoot zwaaide met zijn armen en deed alsof hij vloog. Voor de grap.
De vogel spreidde zijn vleugels en waaierde ze op en neer. Als een antwoord.
Verbaasd herhaalde mijn man zijn beweging.
De vogel ook. En weer, en weer.
Vielen wij, in die stilte, de vogel net zo op als hij dat ons deed?

Een wonderlijke ervaring.
Die niemand gelooft maar echt gebeurd is.

13 gedachten over “Vogel in herfst

    1. O ja, een merel is bijna te temmen. Het zijn ook spotvogels, we herinnerden ons graag het jaar dat we telkens een gsm hoorden, toen een nieuwtje. Bleek het een merel te zijn.

      Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.