–
De familie dunt uit, schreef ik al bij Ans.
De familie dunt uit, schreef ik al bij Ans.
Het is waar en dat merk je als (bijna) jongste het meest.
Niet alleen overlijden er broers en zussen, het zijn ook de minder frequente telefoontjes zodat je je afvraagt waar de interesse is gebleven.
Het overslaan van vakanties (‘we blijven lekker thuis’), briefjes die korter worden.
–
In echtgenoots familie gebeurt hetzelfde, ook daar blijft de informatie steken bij berichten als ‘we zijn nog steeds gezond‘, alsof ze op sterven na dood zijn.
–
–
Alles bij elkaar genomen voelde ik me tenslotte, plat gezegd, ’n beetje belazerd.
Je wordt door die broer en zussen geknuffeld, je bent de geliefde gast op feestjes, bruiloften en zelfs op begrafenissen. Je voelt je gekoesterd.
En dan is het op; wanneer je ze zelf nodig hebt zijn ze te oud. Voor de lange reis, voor pijnlijke gevoelens, heupen en knieën spelen op. Begrip wordt op een kaartje geschreven.
En dan is het op; wanneer je ze zelf nodig hebt zijn ze te oud. Voor de lange reis, voor pijnlijke gevoelens, heupen en knieën spelen op. Begrip wordt op een kaartje geschreven.
Dan merk je pas hoe verwend je was, als jongste, in de watten gelegd.
Hierover denk ik nog steeds na, het verschil tussen jongste en oudste in een gezin moet veelzeggend zijn in gedrag en opvatting.
Maar, en dat is iets wat absoluut waar is, ik heb het goed gehad. Als bijna jongste.
–
–
BERTJENS 
Dit klinkt alsof je op weg bent om de oudste te worden …..
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 2 people
Zoiets…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben de jongste, de jongste van 3. De oudste leeft niet meer. Ooms en tantes zijn er al een tijdje niet meer, mijn ouders zijn in 1990 en 2005 overleden. Ik had 22 neven en nichten, daar zijn 6 neven inmiddels van overleden…. één was jonger dan ik ben, maar zijn dood had te maken met zijn verslaving, dus geen enge ziekte. Wel heel naar natuurlijk, hij was nog maar 25 of 26 en een drugsverslaafde is natuurlijk een drama voor de naaste familieleden.
Ik ben in de familie ook bijna de jongste, er is nog één neef die bijna een maand jonger is.
Mijn schoonfamilie ben ik snel mee klaar, het was al een kleine familie, maar nu is er alleen nog één neef met vrouw en drie volwassen kinderen.
Sinds we een neven- en nichten-dag houden is er veel meer contact en met één nicht kan ik uren aan de telefoon hangen en we bellen ook veel.
De neven- en nichtendag houden we simpel, gewoon bij elkaar komen, thee en koffie met wat lekkers en als we weer bijgepraat hebben is er een maaltijd. Als ik het organiseer maak ik er een broodmaaltijd van…. dat is minder voorbereiding en op de dag zelf sta ik dan ook niet steeds in de keuken (van ons clubgebouw). Wil iemand een pan soep meenemen is dat prima, een keer had iemand gehaktballetjes meegenomen…. ik zorg zelf dat ik kroketten en pizza’s in de vriezer heb, zodat er iets warms is, maar wat niet nodig is blijft in de vriezer.
Iemand organiseerde eens een rondwandeling langs bekende plekjes, maar dan kan niet iedereen mee, in Middelburg werd het een rondvaart, heel leuk. Maar het belangrijkste is toch wel het kletsen met elkaar. Als het hier is leg ik boeken neer…. boeken over Monnickendam (waar ze uiteindelijk allemaal vandaan komen) boeken met veel foto’s van vroeger over bijv. het stadsleven, het boerenleven, merken van vroeger etc. zodat er wat te bladeren valt als de gesprekken niet willen vlotten (heeft onze familie duidelijk geen last van) en de eerste jaren waren er familieverhalen op papier gezet en ik heb een stamboom voor ze gemaakt. Zelf had ik heel oude familieverhalen. Ondertussen hebben we dus al een leuke map vol.
Voor sommigen wordt het steeds moeilijker om te komen, kunnen zelf niet meer rijden, zijn niet gezond en ze worden allemaal steeds ouder. We hebben er al 80-ers bij, dus ik ben met 61 echt een jonkie.
Als kind werd ik door mijn grote broers wel flink gepest, ze vonder het prachtig om dat kleine driftkikkertje kwaad te maken. Staat weer tegenover dat ik ook door ze verwend werd op z’n tijd. …. ik had het zeker niet slecht!
LikeGeliked door 1 persoon
Alles bij elkaar genomen krijgt de jongste veel informatie maar kan die niet aan veel familieleden doorgeven. Het is maar afwachten of de jongere generatie het interessant vind.
LikeLike
Zelf heb ik niet veel nazaten…. alleen Edwin…. de verhalen weet hij zo ondertussen wel.
Voorlopig zijn er nog genoeg mensen om mij heen, maar bij het ouder worden zal dat ongetwijfeld minder worden, vooral als ik zelf slecht ter been word of iets dergelijks, als ik zelf niet meer op pad kan om mensen te ontmoeten en moet afwachten of ze naar mij komen. Maar…… we hebben internet nog….. dat geeft toch een beetje contact met de buitenwereld.
LikeLike
Op het web kunnen we alles kwijt. Als we het willen en dat is maar de vraag .
LikeLike
Dat is ook weer waar, maar zelf vind ik het heerlijk om op die manier de buitenwereld toe te laten wanneer ik dat wil.
LikeGeliked door 2 people
Als je de jongste bent heeft dat in je jonge jaren veel voordelen.
Maar later ga je ook de andere kant van het leven mee maken en afscheid nemen van die er eerder waren. Hans
LikeLike
Precies!
LikeLike
Gelukkig is het aftellen bij ons nog niet begonnen, maar ik ben me ervan bewust dat die periode ooit zal aanbreken. Hoewel het natuurlijk ook kan gebeuren dat de oudste de jongsten overleeft.
LikeLike
Dat weet je natuurlijk nooit van tevoren. Stel je voor welke dingen een mens zou ondernemen…
LikeLike
Daar kun je een aardig fantasy oeuvre over volschrijven….;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Begin maar 🙂
LikeGeliked door 2 people
Wat een vervelend verschijnsel ja.. Dat je ook steeds minder mensen hebt met wie je op gezamelijke feestjes nog ‘ns leuke kindertijdherinneringen kan ophalen, of die dezelfde mensen gekend hebben…
(ik heb gelukkig veel neven en nichtjes, van heel veel verschillende leeftijden, maargoed, dat is ook weer anders.)
LikeLike
Daar staat tegenover dat ik als kind en jonge vrouw fantastische jaren heb gehad wat familie betreft; dat moet ik niet vergeten.
Neven en nichten zijn er in onze familie heel veel, maar – alweer- veel ouder; mijn ouders waren zelf ook de jongsten…. Of ze het hebben uitgezocht 🙂
LikeLike
Ik ben de op een na oudste of de op twee na jongste, het is maar hoe je het bekijkt. Het was niet alleen een emotionele schok, toen de drie ouderen in ons gezin, pa, ma en zus, binnen twee jaar alle drie waren (plotseling) overleden, maar ook een cultuurschok. Ik was ineens de oudste, en er was niemand meer om iets te vragen over vroeger. Daar moet je aan wennen. Nog niet zo heel lang geleden had ik iets gedroomd dat mij ’s morgens bij het wakker worden deed denken: dat moet ik eens aan A. (zus) vragen, hoe dat zat. Dat mijn ouders er niet meer waren was al ingedaald, zij waren eerder gegaan. Maar dat mijn vijf jaar oudere zus er ook niet meer was, daar kan ik nog met mijn verstand niet bij. En het is toch al bijna 12 jaar geleden.
LikeLike
Dat is de omgekeerde wereld, een gegeven om moedeloos van te worden, lijkt me. Ik kan me voorstellen dat het wennen is. En dan zo vlug achter elkaar, ben je het ene verlies nog aan het verwerken, dient het volgende zich al aan. Heel erg.
Je hebt dan ook geen typisch oudste/jongste beeld meer.
LikeLike
ik ben de oudste, twee broers die jonger waren zijn al overleden, maar ik heb twee sprankelende zussen die op hun beurt de spil zijn van een gezellige familie. Maar het is raar, dat broertje waar je als kind van alles mee hebt beleefd, is er niet meer. Ik kan geen herinneringen meer met hem ophalen uit de avontuurlijke oorlogstijd toen wij samen ver van huis de hongerwinter waren ontvlucht en ons moesten handhaven tussen mensen die ons ook liever kwijt dan rijk waren. Ingrijpend is ook als je ouders sterven. Vooral je moeder vormt een veilige barricade tussen jou en de dood. Maar toen mijn moeder werd begraven dacht ik: “nu ben jij aan de beurt, Fialas!”.
LikeLike
Je bent de volgende generatie. Het is waar, dat besef dringt dan tot je door, maar dat de oudste het eerste gaat is dus niet altijd zo.
Je mag, ondanks je broers verlies, blij zijn met een paar zussen, samen vorm je een soort gezin.
Machtig!
LikeLike
Ik ben enig kind, dus het maakt niets uit voor mij. Ik steek niemand voorbij of wordt achtergelaten op de eindstreep.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is ook wat waard.
LikeLike
Ach Bertie. Bij mij is pas mijn jongste broer overleden en zelf ben ik de oudste. Ook mijn zwager, de man van mijn (jongere) zus is pas overleden en ik probeer haar wel wat bij te staan, al woon ik ver van haar weg. Door dit alles ben ik nog best in de war, kan het moeilijk geloven. Het kwam zo als een schok. Leeftijd, de oudste of de jongste, zegt niet zo veel dus. Wel hebben Hans en ik gezamenlijk heel veel jonge neven en nichten en kleinkinderen. Dat helpt. Maar we zijn wél oud, daar valt niet aan te ontkomen. (Ik ben 70 bijna 71, tjonge)
LikeLike
Dat is heel erg, ook bij jullie is de volgorde niet wat je normaliter zou verwachten. En dan zonder voorafgaand teken, daar raak je vanzelf confuus van.
Als oudste heb je het genot van veel naaste familie. Houd ze bij!!
Ik zit tot augustus nog aan de goede kant van de 70, we schieten al aardig op. Niet dat ik dat merk, dat doen alleen anderen.
LikeLike