Het oog van de camera


Is het de lens die de dingen scherper ziet dan een mensenoog?

Zo vaak valt het me op, het verschil tussen mijn blik en die van de camera. Dat verschil valt niet te ontkennen, je ziet het bij het bekijken van foto’s waarop veel meer te zien is dan je voor ogen had tijdens het fotograferen.

Het is ontmoedigend. Denk je een mooie selfie te maken, blijkt het er een waar je ongenadig op je rimpels wordt afgerekend.

Een getalenteerd fotograaf heeft waarschijnlijk die scherpe blik waardoor hij/zij de betere foto’s maakt die hem/haar tot een kunstenaar bestempelt.

Als liefhebberende rommel je maar wat aan en verwijder je de resultaten.
Want ijdelheid blijft.

16 gedachten over “Het oog van de camera

  1. Als je jezelf in de spiegel bekijkt kijk je meestal naar het meest gunstige beeld, automatisch draai je je hoofd om je van je beste kant te zien (‘je’ is algemeen hoor, ik bedoel niet speciaal jou!), ook kijk je jezelf vriendelijk aan….. een selfie maken valt nog niet altijd mee…. de afstand is beperkt, sta ik er wel helemaal op…. is mijn glimlach niet te krampachtig, o help, de knop wil niet…. oei, laat ik hem bijna vallen…. oeps, de flitser stond aan… overbelicht en alleen de rimpels zijn nu zichtbaar… overnieuw….. vele foto’s later moet je het maar doen met het exemplaar dat het minst slecht is! Bovendien…. een spiegel geeft spiegelbeeld, dus zie je jezelf in de spiegel altijd anders dan op de foto. En een welkome schaduw in de spiegel is een donkere vlek op de foto.
    Had ik ergens gelezen dat je naar beneden moet kijken voor een goede selfie, hoofd naar beneden…. hm, eens proberen, want ik kijk meestal iets naar boven….. dat was schrikken…. mijn onderkin was nu wel heel prominent aanwezig…. oké, ik heb dat ding, maar een onderkin met een hoofd erop is niet mijn idee van een goede selfie.

    Like

    1. Zoiets zal het natuurlijk zijn en die onderkin herken ik 😉
      Je merkt het ook bij andere foto’s, het handigste is een onderwerp te fotograferen dat solo staat. Een boom met de lucht als achtergrond, een toren of dergelijke. Op gezinsalbums kom je vaak een geslaagd plaatje tegen van een silhouet voor een zonsondergang. Het liefst op een strand.

      Like

    2. ja die rimpels, hoe scherper de foto hoe duidelijker ook de rimpels.
      Meer nog dan van een scherpe foto schrok ik ooit van mijn beeld in de spiegel na een staaroperatie. Het lag niet aan de spiegel…..de vertroebelde lens had mij al die jaren maar wat wijs gemaakt.

      Geliked door 1 persoon

  2. Vergeet niet, dat als je gewoon live lijkt, je de omgeving in het beeld meeneemt. Je ziet meer dan zich binnen het kader van je lens bevindt, je hoort en ruikt en beleeft van alles. Je bevindt je er midden in en heeft dus ook invloed op je gemoedstoestand. Thuis op de bank een foto bekijken is heel wat anders. Ik zie veel dingen pas als ik thuis de foto’s bekijk. Misschien is dat de reden dat ik al van kindsafaan gefascineerd ben door fotografie. Alle prikkels die bij het maken van een foto het ‘zien’ beïnvloeden zijn er niet als je in je eigen rustige omgeving dat gebouw of landschap rustig kunt bestuderen.
    Andersom kan een foto ook enorm tegenvallen om dezelfde redenen.

    Like

  3. Dat is ook een nadeel van de huidige tv’s je ziet elk rimpeltje en pukkeltje zitten.
    Ik bekijk ook pas mijn foto’s thuis op de pc, ja dan ben je soms bijzonder verrast over het resultaat. Hans

    Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
    Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”

    Like

  4. Een blik in de spiegel maakt duidelijk dat een selfie niet helemaal aan mij besteed is. Nee, er zijn zoveel andere onderwerpen om vast te leggen. Gelukkig heb ik door de jaren heen een beetje leren fotograferen. Dat helpt, zelfs bij het schieten van plaatjes met de Smartphone…

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.